مهمترین عاملی که در یک ارتباط سازنده به چشم می خورد نوع کلامی است که بین افراد رد و بدل می شود، حال اگر بخواهیم این کلام را در منطق کودکانه فرزندانم بگنجانیم ، نیاز به رعایت شرایطی دارد که عبارتند از:
** هنگام صحبت کردن با بچه ها مجبورشان کنیم که به چشمانمان نگاه کنند.
** آرام و محکم صحبت کنیم.
**هنگام مخالفت با خواسته کودکمان، دلائل خود را به صورت واضح مطرح کرده و خاطر نشان می کنیم که این مخالفت ها فقط بخاطر سلامتی وی می باشد. مانند کودکی اصرار داشته باشد با چاقو میوه اش را پوست بگیرد.
** از جملات پرسشی ( چرا؟ چطور؟...) کمتر استفاده کنیم. چون در مقابل این جملات کودک یک حالت دفاعی به خود می گیرد و ارزش بحث را زیر سوال می برد. و حاضر جواب بودن را در کودک تقویت می کند. (چرا دیر آمدی؟)
** احساساتمان را برای کودک بیان کنیم :(از اینکه پشت تلفن خوب صحبت کردی، خوشم آمد.)
** به کودکمان کمک کنیم تا واکنش های تنش آور را تشخیص دهند. مثلا به بچه ای که وسیله ای را پرت می کند، بگوییم: بنظر می رسد عصبانی هستی.
اصولی که برای خواب کودک باید رعایت کنیم
بعضی از بچه ها به خاطر اینکه مجبورند هنگام خواب از مادرشان جدا شوند، گریه می کنند. در این حالت مادر باید همراه کودک به اتاقش برود و منتظر بماند تا کودک به خواب برود.
بعضی دیگر اهل خواب شب نیستند و صبح ها می خوابند. در این حالت باید کم کم خواب صبح را از کودک گرفت تا به عادت خود، یعنی خوابیدن در شب برسند. همچنین یک تکنیک مناسب در موقع خواب این است که یک یا چند وسیله بازی در اختیار کودک قرار بدهیم و به او گوشزد می کنیم که به موقع تو را از خواب بیدار می کنیم اما اگر زود بیدار شدی، با اسباب بازی هایت بازی کن تا ما بیدار شویم.
برای بیدار کردن کودک از ساعتی استفاده کنیم که صدای جیرجیرک یا نوای صبح گاهی دارد. و یا برای بیدار کردنشان از برنامه فیزیکی مثل غلغلک استفاده کنیم.
سعی کنیم در اتاق کودک، عکس های خودش را در سنین مختلف بچسبانیم. چون نوعی بها دادن به کودک می باشد و ناخودآگاه به کودک این حس را القاء می کنیم که با تفاوت های ظاهری، به تفاوت های باطنی اش بپردازد
برای بیدار کردن کودکان خواب آلود که معمولا آرامش ندارند و بد غلق هستند از جدولی به نام کودک سحر خیز که در آن به وسیله ستاره یا گل علامت گذاری می شود، استفاده می کنیم.ویا بر روی نق زدن کودک اسم بگذاریم.
سعی کنیم در اتاق کودک، عکس های خودش را در سنین مختلف بچسبانیم. چون نوعی بها دادن به کودک می باشد و ناخودآگاه به کودک این حس را القاء می کنیم که با تفاوت های ظاهری، به تفاوت های باطنی اش بپردازد.
الگوهایی را که برای تغییر رفتار در کودک باید رعایت کنیم
نادیده گرفتن : سعی کنید نسبت به بعضی از اعمال کودک بی تفاوت باشید یعنی همیشه در پی چند و چون نباشید. گاهی اوقات هم ذهن کودک را از چیزی که نباید به آن متمایل شود با استفاده از یک سرگرمی منحرف سازید.
تحسین و تشویق: تحسین و تشویق در تربیت کودک مشوق کارهای خوبش می باشد. به همین منظور تشویق باید بلافاصله بعد از انجام کار مثبت باشد. همچنین تحسین باید به خاطر انجام کار مثبتش بدون قید و شرط باشد نه اینکه به او بگویم این هدیه را به تو می دهم تا بعد از این فلان کارها را انجام دهی. باید به کودک شرح دهیم که برای کدام عملش او را مورد تحسین قرار داده ایم.
صبور بودن: گاهی اوقات بعضی رفتارها بجای اینکه خوب تر شوند، بد می شوند. مثل بچه ای که مادرش برای او معلم خصوصی گرفته اما پیشرفت تحصیلی ندارد. این، یک حالت طبیعی است که رفتار منفی وقتی بخواهد به رفتار مثبت تبدیل شود، زمان می برد، چون ذهن به آن عادت کرده است.
منصف باشید: اگر کاری با پیش رفتن سخت تر می شود باید بخش بخشش کنیم. مانند انجام تکالیف درسی. و اعتراف می کنیم که واقعا کار دشواری است نه اینکه تو بجز درس خووندن مگر کار دیگری هم داری.
جدول ستاره ها: گاهی اوقات برای اینکه بخواهیم یک رفتار را درکودک نهادینه کنیم از جدولی به نام جدول ستاره ها استفاده کنیم. در این جدول اعمالی را که کودک باید روزانه به آن مبادرت ورزد را می نویسیم سپس با انجام دادن آن عمل یک ستاره جلوی کارش می چسبانیم و به کودک خاطر نشان می سازیم که اگر تعداد ستاره ها در یک روز یا یک هفته به حد نصاب برسد، برایش آنچه را که دوست دارد تهیه خواهید کرد.