اگر کودکي مطابق جدول سني و رشدش پيش رفته باشد يعني به موقع نشسته، به موقع راه افتاده و مهارت‌هاي ديگر را فرا گرفته و از نظر تکاملي عقب نيست و مشکل شنوايي هم ندارد،..
در مورد حرف زدنش تا حدود 3 سالگي نيازي به اقدام‌هاي درماني مانند گفتاردرماني نيست. اما بعد از 3 سال حتما لازم است. مقوله زبان بازکردن در کودکان بسيار متفاوت است. تعدادي از بچه‌ها در يک سالگي چند کلمه ساده، مانند مامان، بابا، بالا و بده که کلماتي مشترک بين بيشتر بچه‌هاست، مي‌توانند بگويند. اما کودکاني هم هستند که تا سن ?? تا ?? ماهگي نمي‌توانند صحبت کنند. متوسط کودکان بين ?? تا ?? ماهگي اولين کلمه را مي‌گويند.
بيش از نيمي از کودکان ? ساله مي‌توانند جملات 2 يا 3 کلمه‌اي بسازند مانند آب مي‌خوام، بريم پارک، هاپوبازي کنيم را بگويند. اگر کودک شما در ? سالگي کمتر از ?? کلمه مي‌گويد يا نمي‌تواند جملات 2 کلمه‌اي بسازد، جزو کودکاني است که دير به حرف مي‌افتند. به شرط اينکه از نظر تکاملي بررسي شده و هيچ عقب‌ماندگي ندارد اين دير به حرف افتادن جاي نگراني نيست و با تمرين‌هاي ساده‌اي که ياد مي‌دهم، مي‌توانيد به او کمک کنيد. موضوع نگران‌کننده ديگر وقتي است که در مورد فهميدن و درک گفتار شما مشکل داشته باشد. خودتان امتحان کنيد اگر کودکان يک ساله دستورهاي ساده را مي‌شنوند و عمل مي‌کنند سالم است. به عنوان نمونه بگويد برو ليوانتو بيار، کفشت را پيدا کن. اگر فرزند ?? ماهه شما بعضي چيزها را نمي‌فهمد، بهتر است که با پزشک مشورت کنيد... و اما چند راه عملي براي کمک به زبان باز کردن:
1 .شما والدين در پيشرفت زباني کودک نقش کليدي داريد، چون تعداد کلماتي که بچه مي‌شنود همراه با تشويق او به صحبت کردن بيشتر، دايره لغاتش را گسترش مي‌دهد.
اگر کودک خواهر و برادر ندارد او را به جمع بچه‌هاي ديگر ببريد. وقتي که کودک شما مي‌بيند که بچه‌هاي ديگر صحبت مي‌کنند، او نيز براي حرف زدن با ديگران تشويق مي‌شود.
2 .واضح و بلند صحبت کنيد و در مورد هر کاري که مي‌کنيد، از لباس پوشيدن تا خوابيدن مانند يک قصه جالب با کودک حرف بزنيد. حتي وقتي داريد اتاق را مرتب مي‌کنيد، بگوييد: «خرست اينجاست، خرسي بيا بذارمت تو کمد، دستتو بده به من اسم اين چيه مامان؟! خرس. بگو.»
3.حرف زدن را با آهنگ و بازي همراه کنيد. صحبت کردن به صورت آهنگين و با حرکات دست بازي کردن مفيد است. به جاي عروسک‌هاي نمايشي نقش بازي کنيد و حرف بزنيد و سپس از او بخواهيد چنين کند. در اين کار حوصله و صبر زياد لازم است.
4.زماني که کودکان دنبال کلماتي هستند که مي‌خواهند بيان کنند، فرصت دهيد، اگرچه برايتان خسته‌کننده است اما از پريدن بين حرف کودکان جهت کامل کردن جملاتشان خودداري کنيد. فرصت دهيد تا از کلمات ذهني خود استفاده کنند و تشويق را فراموش نکنيد.
5.وقتي که فرزند نوپاي شما بعضي چيزها را خود به خود مي‌گويد، آن لغت را به دايره کلمات ديگرش اضافه کنيد. مثلا اگر او گفت: «توپ»، به او بگوييد: «بيا بازي کنيم». توپ را در دست بگيريد و بگوييد: «توپ قرمز يا توپ بزرگ.»
6.اجازه دهيد خود کودک خواسته‌اش را بگويد و ضمن تشويق او را تصحيح و تکميل کنيد مانند اين اگر مي‌گويد: «آبه.» بگوييد: «آب مي‌خواهي؟ تشنه هستي! الان برايت آب مي‌آورم. ليوانتو بده!» تمرين کنيد و باز هم تمرين و تمرين.