ک فوق تخصص روانپزشکي کودک و نوجوان گفت: اتمام بازي و جدا شدن از همسالان در کودکان سخت است و بيشتر کردن ارتباطات خانواده با نزديکان و آشنايان يکي از راهکارهاي تعديل اين مشکل است.
ميترا حکيم شوشتري در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت درمان فارس، در مورد سختي جدا شدن از خردسالان پس از بازي اظهار داشت: اين مشکل بسياري از خانواده‌ها است، چون براي اغلب کودکان، اتمام بازي و جدا شدن از همسال سخت است. کودک اوقات لذت بخشي را با همسال خود سپري کرده و مي‌داند که جدايي از آنها به معناي پايان لحظات لذت بخش است. وي افزود: براي تعديل اين مشکل بايد از راهکارهايي ساده مانند بيشتر کردن ارتباطات خانواده با نزديکان و آشنايان استفاده کرد. يکي از علل مهم بروز اين مشکل، نگراني کودک از عدم تکرار يا دير تکرار شدن اين اوقات خوش و لذت بخش است. اين فوق تخصص روانپزشکي کودک و نوجوان تصريح کرد: در صورت عدم امکان يا سخت بودن ارتباطات فاميلي، زمينه حضور فرزند خود را در پارک‌ها و محيط‌هاي عمومي مخصوص کودکان بيشتر کنيد تا با ارتباط‌هاي مقطعي با همسالان و دوستان موقتي، اين نياز را برآورده سازند؛ همچنين والدين بايد در منزل، وقت بيشتري را به بازي با کودک اختصاص دهند. وي خاطر نشان کرد: والدين نبايد در ايجاد ارتباط با همسالان خاص زياده‌روي کنند، به طور معمول وابستگي شديد به برخي همسالان اين مشکل را بيشتر مي‌کند. وي گفت:همچنين والدين بايد دست کم 15دقيقه پيش از جدايي، به کودک اعلام کنند که بايد بازي را تمام کند و آماده شود و خوب است هر 5 دقيقه يکبار، اين يادآوري را تکرار کنند. کودکان براي انتقال از يک فعاليت به فعاليت ديگر، به زمان نياز دارند. عضو هيئت علمي دانشگاه علوم‌پزشکي تهران اضافه کرد: در صورت مقاومت براي جدايي، به او بگوييد که مي‌تواند پس از رسيدن به منزل، لحظاتي را با دوستش تلفني صحبت کند؛ البته تعيين وعده ديدار بعد با دوستش نيز او را براي جدا شدن آماده‌تر مي‌کند. وي تأکيد کرد: برخي کودکان اصرار مي‌کنند که بدون حضور والدين در منزل ميزبان بمانند که با فراهم بودن شرايط ازجمله سن مناسب کودک، نسبت نزديک فاميلي با ميزبان، امنيت جسمي کودک، رعايت مسائل اخلاقي و عدم وابستگي موافقت موردي والدين خالي از اشکال است. در غير اين صورت، والدين چاره‌اي جز اينکه به خواسته‌هاي کودک بي‌توجهي کنند و تسليم گريه و قشقرق او نشوند، ندارند.