براي جلوگيري از لجبازي و کتککاري دوقلوها چه روش?هايي وجود دارد؟ من دوقلوهاي پسر 2 ساله?اي دارم که اگر چيزي مطابق ميلشان نباشد، رفتارهاي عجيب و غريبي از خودشان نشان مي?دهند و همه را کلافه مي?کنند.
حتما شما هم در خيابان يا ميان اطرافيانتان دوقلوهايي را ديدهايد كه يكرنگ و يكشكل لباس پوشيدهاند. به?طوري كه در بسياري از موارد تشخيص آنها از يكديگر كار چنداني نيست. شايد هم شاهد اين بودهايد كه چگونه بر سر وسايل يكسان با هم دعوا ميكنند. مسلما اين مسائل براي والديني كه كودكان دوقلو دارند، بسيار اهميت دارد.
مهمترين مساله در مورد دوقلوها داشتن رفتار متفاوت با هر كدام از آنهاست. خيلي از مواقع والدين به دليل اينكه فرزندانشان دوقلو هستند با آنها يكسان برخورد ميكنند در حالي كه اين رفتار درست نيست و گاهي بايد با آنها رفتاري كاملا متفاوت داشته باشند. اين مساله به خصوص در مورد دوقلوهاي دوتخمكي (ناهمسان) كه كاملا ميتوانند از نظر ويژگيهاي رفتاري با هم متفاوت باشند و حتي ويژگيهاي رفتاري عكس هم داشته باشند، بيشتر صدق ميكند.
بنابراين بايد با اين كودكان همانگونه كه ويژگي رفتاري متفاوتي دارند، متفاوت رفتار شود. به عنوان نمونه دوقلوهايي هستند كه يكي از آنها از نظر ويژگيهاي سرشتي جزو كودكان آسان يا راحت است و كودك ديگر از نظر ويژگيهاي سرشتي جزو كودكان دشوار يا كودكان بدقلق محسوب ميشود و ميتوان پيشبيني كرد كه كودك بدقلق يا دشوار به دليل ويژگيهاي رفتاري، توجه بيشتري از والدين، براي رسيدگي به خواستههايش دريافت ميكند. در حالي كه به دليل همان حسي كه از اسم آنها و ويژگيهاي راحتبودنشان معلوم است، مديريت رفتار کودکان راحت براي والدين بسيار آسان است و ممكن است حتي توجه كمتري دريافت كنند و به نوعي مورد غفلت و بيتوجهي در مقايسه با قل بدقلق خود قرار بگيرند. بنابراين خانوادهها بايد به اين امر واقف باشند كه با هر كودك براساس ويژگيهاي رفتارياش برخورد و رفتار کنند.
لباس همرنگ و همشكل به آنها نپوشانيدمشكل ديگري كه به?خصوص در خيلي از فرهنگها به?خصوص فرهنگ ما وجود دارد در مورد پوشش دوقلوهاست. به گونهاي كه خانوادهها ميگويند خود دوقلوها نيز اصرار دارند پوششي يكسان داشته باشند درحالي كه به دلايلي كه در بالا اشاره شد حتما بايد پوشش كودكان دوقلو از ابتدا كاملا با هم متفاوت باشد. شايد زماني كه كودكان بزرگتر ميشوند روي طرح لباس اصرار داشته باشند كه يكي باشد اما حتما با متمايزكردن رنگ لباس آنها را از يكديگر تفكيك كنيد. حتي بهتر اين است كه طرح لباسها نيز متفاوت باشد. به علاوه بايد از هركدام از دوقلوها نظرشان را در مورد انتخاب وسايل مورد نيازشان بپرسيد. در خيلي از موارد ديده ميشود وقتي والدين نظر كودكان دوقلو را ميخواهند از دوم شخص جمع استفاده ميكنند در حالي كه بايد آنها را دوم شخص مفرد مخاطب قرار دهند. اين يكي از نكاتي است كه بايد در رفتار با آنها در نظر داشت.
بهتر است هم?کلاس نباشند
در مورد حضور كودكان دوقلو در مهدكودك يا مدرسه حتيالامكان تا جايي كه مقدور است به?خصوص در مدرسه بايد كلاسهايشان با هم متفاوت باشد. به دليل اينكه كودكان دوقلو بعد از مدتي ياد ميگيرند به جاي اينكه نيازهاي عاطفيشان را از همسالان خود بگيرند از قل ديگر دريافت كنند و اين مساله باعث ميشود به جاي اينكه پيوند عاطفي آنها بسيار قوي باشد در مهدكودك و به?خصوص در مدرسه كودكاني منزوي شوند و تمام مدت زنگ تفريح را با هم بگذرانند. در حالي كه اگر كلاسهايشان با هم متفاوت باشد كودكان ياد ميگيرند هر كدام شبكه اجتماعي خود را داشته باشند و دوستان جديدي پيدا كنند.
با هم مقايسهشان نكنيد
يكي از مشكلاتي كه با حضور كودكان دوقلو در يك كلاس ايجاد ميشود، اين است كه معلمان آنها را با هم مقايسه ميكنند. چنانچه گفته شد براساس ويژگيها و تفاوتهاي فردي كودكان دوقلو ميتوانند از لحاظ هوش و ويژگي رفتاري با هم متفاوت باشند. اما وقتي در يك كلاس هستند به?طور ناخودآگاه توسط معلمان و اولياي مدرسه با هم مقايسه ميشوند و اين امر باعث ميشود يكي از آنها از هوش كمتري نسبت به قل ديگر برخوردار است، مدام زير سايه ديگري قرار بگيرد و با او مقايسه شود و اين مساله در درازمدت موجب كاهش اعتمادبهنفس او ميشود. مقايسه كودكان با يكديگر درخصوص والدين نيز صدق ميكند.
چنين حالتي بين كودكان دوقلويي كه يكي برونگراتر و ديگري درونگراتر است، نيز پيش ميآيد. در اين موارد كودك برونگرا به مرور ياد ميگيرد هر زماني كه از قل ديگر سوال ميشود او جوابگو باشد زيرا كودكان درونگرا خجالتي و كمرو هستند و به جاي اينكه آنها سوال را جواب دهند كودك برونگرا كه جسورتر است شروع به پاسخ ميكند. اين رفتار به مرور زمان به عنوان الگوي رفتاري شكل ميگيرد و كودك درونگرا در سايه حمايت كودك برونگرا كه اعتمادبهنفس كاذبي در وي ايجاد شده قرار ميگيرد.
در دعوايشان دخالت نكنيد
توصيه ميشود هنگامي كه كودكان دوقلو با يكديگر دعوا ميكنند پدر و مادر در دعواي آنها دخالت نكنند و اگر مجبور به دخالت شدند حتما خودشان را ملزم كنند كه قضاوت نكنند و نگويند كه تقصير با چه كسي است. به دليل اينكه هميشه متهم ميشوند كه عدالت را رعايت نكردهاند و به نفع طرف ديگر قضاوت كردهاند. بنابراين براي اينكه متهم نشويد بهتر است قضاوتي نداشته باشيد و اگر ناچاريد دوقلوها را از هم جدا كنيد - به دليل صدمات احتمالي كه ممكن است به هم وارد كنند - فقط وظيفه جداكردن و آرام كردن محيط خانه را برعهده داشته باشيد و حتيالمقدور قضاوت نكنيد. اما اگر مجبور به قضاوت شديد حتما هميشه حق را به حقدار بدهيد. اين قضيه در خصوص كودكاني كه اختلاف سني كمي نسبت به يكديگر دارند نيز صدق ميكند.