بسياري از پدر و مادرهاي ترسو وقتي فرزندان خود را در حال بالارفتن از درخت يا راه رفتن روي شيرواني خانه مي بينند آرزو مي کنند کاش بچه هايشان از ارتفاع مي ترسيدند. مانند بسياري از ترس ها اين نوع ترس نيز ذاتي است و در سنين خاصي مشاهده مي شود.
شيرخواران به علت عدم تکامل توانايي تشخيص عمق از ارتفاع کمتر مي ترسند ولي يک کودک سه ساله ممکن است از ايستادن در بالاي پلکان هم وحشت داشته باشد.
بسياري از نوجوانان آن قدر از ارتفاع مي ترسند که حتي از سرسره بالا نمي روند و سوار شدن بر چرخ فلک برايشان خارج از تصور است. ترس از ارتفاع کودکان را از بسياري از تفريحات محروم مي کند و موجب جدايي بين آنها و ساير هم سن و سالانشان مي شود.
اين ترس حتي ممکن است در تمام طول زندگي با آنها همراه باشد. در واقع طبق يک گزارش تحقيقاتي مشخص شده است که 35 درصد بزرگسالان از ارتفاع مي ترسند. همه ي اين افراد در هر سني که باشند نشانه هاي مشترکي را ذکر مي کنند : گيجي ، عدم تعادل و در اغلب موارد احساس اينکه يک آهن ربا آنها را به سوي زمين جذب مي کند. بنابراين براي کمک به فرزندتان در خلاص شدن از شر اين نوع ترس پيشنهادهاي ما را به کار گيريد.
از ترس جلوگيري کنيد :
وقتي يک کودک دو يا سه ساله ترسش را آشکار مي کند براي جلوگيري از دايمي شدن آن واکنش شديدي نشان ندهيد و کودک را تحت فشار نگذاريد.
از او حمايت کنيد . وقتي به مکان مرتفعي مي رويد دستش را بگيريد يا بگذاريد انگشت شما را بگيرد. او براي کسب اعتماد به نفس نيازمند زمان است.
بگذاريد ديگران را مشاهده کند. فرصتي فراهم کنيد تا کودکان ديگر را در حال بازي با سرسره تماشا کند. اگر تصميم گرفت اين بازي را امتحان کند لبخندي از رضايت بزنيد. اگر فقط تا نيمه ي نردبان بالا رفت باز هم او را تحسين کنيد.
بگوييد : (( دفعه ي بعد يک پله بالاتر مي ري)) اين رفتار موجب شکل گيري اعتماد به نفس در کودک مي شود. هرگز از جمله هايي مانند : (( بچه بازي در نيار برو بالا!)) يا حتي (( خيلي خوشحالم که ديگه از ارتفاع نمي ترسي)) استفاده نکنيد. اشاره ي غيرزباني هم ممکن است ترس کودک را تشديد کند. به او تلقين منفي نکنيد که چون ديروز مي ترسيده امروز هم خواهد ترسيد.
کودک را تحت فشار نگذاريد. اگر خودتان از ارتفاع مي ترسيد هرگز ترس خود را بروز ندهيد هم چنين کودک را براي اين ترس مسخره نکنيد. بهتر است به جاي آنکه بالا رفتن از سرسره را شجاعت تلقي کنيم جنبه ي تفريحي اين عمل را به کودک گوشزد کنيم.
مهارت هاي غلبه بر ترس را به کودک بياموزيد :
اگر ترس کودک پس از سن چهارسالگي نيز ادامه يافت آموزش روش هايي را که موجب کاهش اضطراب مي شوند شروع کنيد. شايد او هر گاه که مي ترسد تنفسش تند و کوتاه مي شود و در نتيجه احساس گيجي مي کند و ترسش از سقوط بيشتر مي شود. اين واقعيت را براي کودک شرح دهيد و روش صحيح تنفس را به او بياموزيد.
از روش نردبان استفاده کنيد :
يکي از بهترين راه ها براي مقاوم کردن کودک نسبت به ترس از ارتفاع آن است که مجبورش کنيد بالارفتن از نردبان را ياد بگيرد.
1. از کودک بخواهيد بر روي اولين پله ي نردبان بايستد. سپس اگر نميترسد يک پله بالاتر برود و آنقدر اين کار را ادامه دهد تا آنجا که بترسد بالاتر برود. بهتر است در هنگام بالا رفتن از نردبان ترس خود را با اعداد يک تا ده يا حتي توضيح شفاهي بيان کند. وقتي به پله اي رسيد که موجب ترسش شد ميتواند پايين بيايد.
2. در کودک اعتماد ايجاد کنيد اين بار از کودک بخواهيد تا از پله اي که موجب ترسش مي شود بالا برود و براي چند ثانيه منتظر بماند در طول اين مدت دست شما را به بگيرد. به تدريج بکوشيد اين زمان را طولاني تر کنيد تا آنکه بتواند بدون گرفتن دست شما به راحتي بر روي آن پله بايستد. اکنون وقت آن است که يک پله ي ديگر بالاتر برود و همان مراحل قبل را تکرار کند.
3. او را تحسين کنيد. اگرچه از ميان بردن ترس کودک ممکن است روزها ، هفته ها يا حتي ماهها طول بکشد ولي شما همچنان به ستايش تلاش او ادامه دهيد. پيشرفت کند يا عقب گرد کودک نبايد تحسين و تمجيد شما را به تاخير بياندازد.