توصیه هایی برای آمادگی فرزندان برای ورود به کودکستان – بخش اول

برای کودکستان ولی بیشتر برای دبستان باید مطمئن شویم که فرزندان ما آمادگی لازم دارند و فهرستی از حدود 30 یا 40 مطلب را که فقط توجه شما را به آن جلب می نماییم ، برای آمادگی فرزندانمان در این سن و سال توصیه می کنیم :
1 . اول این که فرزند ما باید بتواند لباسش را به راحتی دربیاورد و بپوشد و برای پوشیدن و یا درآوردن لباس ، که برخی از اوقات به خاطر فعالیت های ورزشی و یا سرما و گرمای هوا می باشد ، مسئله ای نداشته باشد.
2 . دوم این که آماده باشد به راحتی غذایش را با دیگران بخورد ، و یا آن کار را به تنهایی انجام بدهد. ولی آن را به اندازه و به موقع و با نظم و ترتیبی که شایسته است انجام بدهد.
3 . سوم نظافت و رفتن به دستشویی است. بچه ها باید در این زمینه اولا آداب را بدانند و به راحتی آن را انجام بدهند و مخصوصا در این زمینه احساس نگرانی و یا شرم و خجالتی نکنند. مشکلی در این زمینه تمامی روز بچه ها را میتواند خراب کند و اگر اتفاق بیفتد و او خودش را خیس و یا کثیف کند متاسفانه رفتار اطرافیان یعنی بچه ها و معلمین خوب نخواهد بود.
برخی  اوقات تجربیاتی از این قبیل نه تنها تاثیر شدید ، بلکه زخمی و دردی همیشگی را به بچه ها تحمیل میکند. بنابراین باید خاطر ما آسوده باشد که در این زمینه هم آگاهی و هم توانایی لازم وجود دارد و او را برای رفتن به دستشویی و انجام آنچه که باید انجام بدهد ، کمک کرد که با خاطر راحت و آسوده آن را انجام می دهد و مشکل و مسئله ای را برای خودش به وجود نمی آورد.
4 . مورد شماره چهار ، مسئله ی توانایی کودک برای رنگ آمیزی است. یعنی بچه ها باید بتوانند اگر به آنها شکلی داده شود ، آن را با رنگ های مناسب رنگ کنند ، و نقاشی خودشان را به آخر برسانند. بچه هایی که هم چنان مشکلی به جهت حرکت مداد دارند و از کادر و خط خارج میشوند ، احتیاج به کمک دارند ، مگر این که برخی از اوقات سرسری و یا به دلیل بی علاقه گی و یا خشم انجام دهند.
5 . کودکان در این سن و سال باید بتوانند به راحتی آنچه را که بریده اند ، در جای خودش بچسبانند. تصاویر را باید هم به درستی بچسبانند و هم هماهنگی و هارمونی لازم در این زمینه وجود داشته باشد.
6  . بچه ها باید بتوانند یک نقاشی را به صورت کامل بکشند. بچه هایی هستند که برخی اوقات ممکن است یک دست را فراموش کنند و یا در حالی که چشم را گذاشته اند ، ابرو را نگذارند. پس باید مطمئن بود که آنها وقتی نقاشی می کشند ، نقاشی تمام شکل را کامل انجام داده باشند.
7 . توانایی کودک برای اینکه بتواند سه چرخه و اگر توانایی بهتری داشته باشد ، دوچرخه سوار شود ، اهمیت دارد. زیرا تعادل او را نشان می دهد و کنترلی که در این زمینه باید داشته باشد.
8 . کودک باید بتواند با دیگران توپ بازی کند. تواناییی گرفتن آن ، نگه داشتن آن و با دست و پا زدنش را داشته باشد و در این زمینه فقط سهم خودش را بخواهد ، نه این که انتظار داشته باشد تا دیگران برای او توپ را بیاورند و او به بازی خودش یک طرفه ادامه بدهد.
برخی از بچه ها برای گرفتن یا انداختن توپ حتی برخی اوقات با وحشتی رو به رو میشوند و یا آن را طوری که از آنها انتظار هست و یا دیگران انجام می دهند ، انجام نمی دهند.
9 . کودک باید بتواند رابطه ی خوبی با دیگران برقرار کند. کودکی که در مسیر جدال با دیگران و جنگ با دیگران است. کودکی که با داد و فریاد چیزی را می خواهد و یا گوشه ی انزوا را انتخاب می کند و حوصله ی بازی و یا علاقه ای به بازی با دیگران ندارد ، میتواند ما را به این نتیجه برساند که آمادگی لازم برای رفتن به مدرسه ندارد و احتیاج به کمک در این زمینه دارد.
10 . فرزند من و شما باید بتواند ارتباط موثری برقرار کند. به این معنا که بتواند حرفش را بزند و درخواستش را بگوید. فرصت را به دیگری بدهد که با توجه به موافقت او آن کار را انجام بدهد و یا نظر مخالف را بپذیرد.
استدلال خودش را حتی در حالی که ممکن است بگوید من تشنه هستم را ، بیان کند که من اگر آب خواستم ، خیلی تشنه هستم ، و ببیند که پاسخ چه هست؟ و بتواند در بیان مطالبش موثر واقع شود.
یعنی نوعی از ارتباط مفید و موثر را داشته باشد تا این که فقط در درون خودش حرفی بزند و یا نارضایتی خود را به صورتی نامناسب ابراز کند و یا آن را به زبان و یا کلام نیاورد و انتظار داشته باشد که دیگران در این باره حدس بزنند و بر اساس حدس و گمان عمل کنند.
11 . کودک باید بتواند به راحتی بازیگر و تماشاکننده هم باشد. یعنی در حالی که بازی دیگران را تماشا می کند و متوجه هست که دیگران چگونه بازی می کنند ، بعدا همان بازی را ادامه بدهد و انجام بدهد.
برخی از بچه ها فقط حالت تماشاچی دارند. مخصوصا زنگ تفریح کناری می ایستند  و بازی بچه های دیگر را با حسرت و یا خشم نگاه می کنند. برخی نیز ابدا حاضر نیستند که از بازی خارج باشند و اگر بازی به گونه ای است که چند نفر باید بازی کنند و بقیه باید منتظر نوبتشان بشوند و یا تماشاچی باشند ، آن را نمی پذیرند.
باید مطمئن شویم که فرزند ما میتواند هم نقش تماشاگر و هم نقش بازیگر را ( هر دو نقش را ) به راحتی ایفاء کند.