از دنياي بچه هاي ديروز تا عصر متنوع و پوياي امروز زماني گذشته است و بازي هانيز همانند جنبه هاي ديگر زندگي دچار تغييرات و تحولات خاصي شده اند. گرچه شيوه ها و اسباب بازي ها تغيير يافته اند بازي همچنان ضرورت دوران کودکي است.بازيکردن نيازي اساسي براي کودکان است.مدت هاست که نقش مهم بازي درکار آموزش کودکان مورد توجه قرار گرفته و به اهميت آن در رشد، پيشرفت و يادگيريکودکان توجه شده است. کودکان هنگام بازي شکل مي گيرند و مي توانند مهارت هاي جديديرا در حد تسلط بياموزند. مفاهيمي که در بازي کودکان نهفته است بسيار فراتر از مفهومواژه هايي چون تفريح و سرگرمي اند. اغلب اوقات والدين بازي را اتلاف وقت تلقي ميکنند و از کودک مي خواهند که به فعاليت هاي ديگر بپردازد. بديهي است که اين گونهوالدين کودکان خود را از موقعيت هاي يادگيري بسياري که براي رشد همه جانبه شخصيتآنها ضروري است محروم مي کنند.
به گفته رابرت وايت:ساعتزيادي را که کودکان صرف بازي مي کنند نمي توان به هيچ وجه تلف شده تلقي نمود. بازيممکن است شادي بخش باشدولي در دوران کودکي يک کا جدي است. بدون ترديد بازي بهترينشکل فعاليت طبيعي هر کودک محسوب مي شود. بخش هاي خاصي از کروتکس مغز که مخصوص تفکرآگاهانه و تصميم گيري است تنها با بازي کردن به تکامل مي رسد.
اما متاسفانه در حال حاضر مهم ترين نگراني پدر و مادر تهيه نيازهايي مانند پوشاکمدرسه و غذاي فرزندان است و چندان گذراندن زمان و بازي کردن با آن ها را جدي نميگيرند. امروزه به دليل تغيير شرايط زندگي اکثر والدين از زمان بازي کودکان کاسته وترجيح مي دهند فرزندشان مدت زمان بيشتري را به مطالعه و انجام فعاليت هاي درسيبپردازد. بسياري از پدر و مادرها از اينکه بهفرزندشان اجازه بازي و دويدن در فضاي باز را بدهند مي ترسند و معتقدند شايد در طولبازي به فرزندشان آسيبي برسد. اما روان شناسان باور دارند همين زمين خوردن ها ودعوا با ديگر کودکان نييز بدون شک به کودک مهارت هاي بسياري ميآموزد.بازي راهي است که کودکان بوسيله آن امور را مي آموزند و راهزندگي کردن در دنياي معاني و ارزش هاي بزرگسالان را فرا مي گيرند. اکثر روان شناسانمعتقدند بازي کردن فوايد بسياري دارد که اثرات واقعي آن در دوران بزرگسالي نمايانمي شود. رسولگرامي اسلام (ص) وجود حالت فعال وجوشش را در طفل خردسال، نمايانگر فزوني خرد و انديشه او در بزرگسالي دانسته و ميفرمايد:شيطنت و لجاج و ستيزه جويي کودک، در دوران خردسالي،نمايانگر فزوني عقل و انديشه او در بزرگسالي است. اما کودکاني که به ميزان کافيبازي نمي کنند از اين مساله آسيب مي بينند.
معمولاًکودکان سالم از نيروي زيادي برخوردارند که آن را در بازي مصرف مي کنند. اگر نيروياضافي کودک مصرف نشود و به حالت سرکوب شده در جسم کودک ذخيره شود در وي نا آرامي،عصبانيت، بدخلقي و پرخاشگري ايجاد مي کنند
بازي کردن فوايد بيشماري دارد که از جمله آن عبارتند از..
**وقتي کودکان از چيزي بالامي روند، مي چرخند، به هوا مي پرند و يا مي دوند بدن آن ها قوي تر، انعطاف پذير ترو هماهنگ تر مي شود. بازي نه تنها براي اندام هاي گوناگون بدن، پرورش عضلات و صرفانرژي که عدم مصرف آن حساسيت و عصبانيت را در پي دارد ضروري است. معمولاً کودکانسالم از نيروي زيادي برخوردارند که آن را در بازي مصرف مي کنند. اگر نيروي اضافيکودک مصرف نشود و به حالت سرکوب شده در جسم کودک ذخيره شود در وي نا آرامي،عصبانيت، بدخلقي و پرخاشگري ايجاد مي کنند.
**کودکان در خلال بازي بهکشف محيط اطراف خود مي پردازند و از طريق بازي نخستين گام ها را براي اجتماعي شدنبرمي دارند. آنها ياد مي گيرند که چگونه با همسالان خود همراهي کنند و همچنين تقسيملحظات خوب با ديگران را نيز مي آموزند.
بازي هاي دوران کودکي يک زندگي اجتماعي موفق را براي انسان رقم مي زند. کودکبدون بازي به خصوص بازي با کودکان ديگر خودخواه، خودبين و خودراي مي شود. او ازطريق بازي شيوه برقراري روابط اجتماعي با بيگانگان و حل مسايل و مشکلات ناشي از آنرا فرا مي گيرد. کودکي که تجربه بازيدر محيط هاي اجتماعي و با گروه همسالان را دارد در آينده به فردي مبدل مي شود کهقادر است مشکلات غير قابل پيش بيني زندگي را به خوبي مديريتکند.
**بسيارياز مواقع هنگام بازي کردن با کودکان شما مي توانيد به مشکلات روحي که ممکن استفرزندانتان با آن روبرو باشند پي ببريد. به طور کلي از طريق بازي است که به نکاتمثبت و منفي شخصيت کودکان پي برده و در جهت رفع و اصلاح مشکلات آن ها اقدامکرد.معمولا! بچه ها هنگام بازي کردن اعتراضات و نارضايتي هاي خود را از پدر و مادرو اطرافيان بروز مي دهندو و آنها را با اين شيوه بيان مي کنند.
**بازي کردن با کودکان سببمي شود تا حد زيادي فاصله شما با آن ها کاهش پيدا کند. با آن ها صميمي تر شويد و بهروحيات و خلقيات فرزندان خود پي ببريد. با همبازي شدن با کودکان راه دوستي ها راباز کرده و راه پنهان کاري هاي دوره نوجواني را ببنديد.
و در آخر اينکه اجازه دهيد بچه ها بچگيکنند. کنجکاوي، تخيل و خلاقيت مانند ماهيچه هستند. اگر از اين مهارت ها استفادهنکنيد ضعيف شده و کم کم از کار مي افتند.