-پریشان حالی علائم و نشانه های این گونه کودکان عبارت است از: - اضطراب و ناراحتی - وجود نوعی ترس و احساس تهدید در آنها - لجباز و ناراحت و عدم برخورداری از ثبات عاطفی متعادل - منفی گرا و افسرده به نظر رسیدن - احساس خطر و نگرانی از چیزی موهوم - ناتوانی در کنترل خود (بروز خشونت و عصبانیت) - ضعف در یادگیری درونی - بی حوصله و بی حال به نظر رسیدن - ناتوان در انتقال و بیان مسائل خود - هراس از بازگو کردن مشکل خود - ناتوان در مقابله با مشکلات - بدون دلیل گریزان از جمع - بدخواب و ناامید - دیده شدن فشار و ناراحتی روانی در آنها - برخورداری از اعتماد به نفس کم عوامل پدید آورنده - گاهی وجود بیماری جسمانی - نبودن محبت و تشویق کافی و لازم - احساس تهدید و تبعیض - محرومیت ها و شکست ها - احساس گناه، ترس و سرخوردگی - بی اعتنایی و طرد از سوی خانواده و همسالان - اختلاف خانوادگی - امر و نهی های بی مورد و بی جهت - زورگویی و تبعیض والدین و بزرگسالان - ترس از برملا شدن اسرار خود - احساس بی پناهی و غربت - عدم مراعات حقوق کودک - تحمیل مسئولیت های سنگین و دور از ظرفیت کودک - خجالتی بودن کودک و نداشتن توان حضور در جمع - روش های غلط تربیتی به کار گرفته شده در مورد کودک - احساس حقارت و کمبود کودک به دلایل فشار و تمسخر والدین و عوامل دیگر چگونگی عملکرد - توجه به نیازهای جسمانی، روانی و عاطفی کودک - پذیرش کودک و نشان دادن محبت کافی به او - اعتماد داشتن به کودک و تقویت حس اعتماد به نفس در او - پرهیز از تبعیض، پیش داوری و خصومت نسبت به کودک - دلگرم کردن کودک به پیشرفت و سوق دادن او به نشان دادن تلاش و کوشش - شناخت ریشۀ اصلی پریشانی کودک و در صورت لزوم بردن کودک به پیش متخصص - دادن مسئولیت های در حد توان و ظرفیت به کودک - تحت حمایت قرار دادن کودک - ایجاد سرگرمی و پوشاندن ساعات فراغت کودک - از بین بردن زمینه های ترس و اضطراب در کودک