پوست بدن مانند سدی است که مانع از نفوذ آسیب‌ها به درون بدن انسان می‌شود، بنابراین مراقبت صحیح از پوست کودک اقدامی اساسی و مهم در پیشگیری از ابتلا به بیماری‌ها است. بسیاری از باکتری‌ها، بدون آنکه لطمه‌ای به بدن وارد آورند، به‌طور طبیعی روی پوست بدن ما زندگی می‌کنند، اما به‌محض ایجاد بریدگی در پوست، به نواحی زیرین واردشده و موجب عفونت می‌شوند. بسیاری از عفونت‌های پوستی، خطرناک نیستند و در صورت توجه به‌موقع، به‌راحتی درمان می‌شوند، اما چنانچه عفونت پوست عمیق بوده و به جریان خون برسد، بدن گرفتار تب شده و سایر اعضای بدن ازجمله استخوان‌ها و کلیه‌ها را آلوده می‌سازد. به همین جهت باید در مراحل نخستین مشاهدۀ عفونت به درمان آن اقدام کرد. شدت عفونت پوست و انتشار آن به عواملی بستگی دارد. مانند: - باکتری ایجادکنندۀ عفونت تا چه حد عفونت‌زاست؟ - مقدار باکتری عفونت‌زا چقدر است؟ - سیستم دفاعی بدن کودک برای مبارزه با باکتری چقدر نیرو دارد؟ - آیا درمان عفونت با تأخیر صورت گرفته است؟ بسیاری از عفونت‌های پوستی با استفاده از محلول‌های ضد میکروبی و پمادهای آنتی‌بیوتیک سریع و راحت درمان می‌شوند. در مورد نگهداری این داروها در منزل با پزشک خود مشورت کنید. چنانچه زخم عمیق باشد، پزشک داروهای حاوی آنتی‌بیوتیک تجویز خواهد کرد. در صورت وجود عفونت، نمونه‌برداری به‌منظور تشخیص نوع باکتری انجام خواهد گرفت. علاوه بر باکتری‌ها، عوامل دیگری چون قارچ‌ها، انگل‌ها و ویروس‌ها نیز می‌توانند باعث ایجاد عفونت در پوست شوند. در زیر به شرح مهم‌ترین و شایع‌ترین عفونت‌های پوست که در دوران کودکی روی می‌دهد، می‌پردازیم. • زرد زخم زرد زخم بیماری التهابی و میکروبی پوست است که به دنبال خارش آن در عارضه‌هایی همچون گری، نیش حشرات، و یا حساسیت‌های پوستی ایجاد می‌شود. این بیماری به‌طورمعمول در ناحیۀ صورت پدید می‌آید ولی امکان دارد به دیگر نقاط بدن نیز سرایت کند. دو نوع باکتری که موجب این بیماری می‌شوند عبارت‌اند از: استافیلوکوک و استرپتوکوک. هر یک از این میکروب‌ها علت بیماری باشند، نشانه و روش درمانی آن یکسان خواهد بود. زرد زخم موجب پولکی شدن پوست می‌شود که گاه با تاول‌هایی کوچک نیز همراه است. پوست ناحیۀ زیرین کبره‌ها قرمز و خشک به نظر می‌رسد. چرک زخم در صورت تماس با سایر نقاط بدن، به‌ویژه نواحی خراشیده شده، به گسترش عفونت کمک می‌کند، بنابراین به‌محض مشاهدۀ بیماری باید به پزشک مراجعه کرد تا از پیشرفت آن جلوگیری شود. بیماری زرد زخم قابل‌انتقال است بنابراین باید در مورد آن اقدامات پیشگیری‌کننده به عمل آورد. همواره باید اطمینان پیدا کنید که کودک شما دست‌هایش را به‌طور مرتب می‌شوید و با حولۀ شخصی خود خشک می‌کند. ناخن‌های او را تمیز و کوتاه نگه‌دارید و پس از حمام دادن او، دست‌های خود را به‌دقت بشویید. کودکتان را از استفاده از غذا و وسایل دیگران بازدارید و تا هنگام رسیدن به بهبود کامل زخم‌ها، از تماس او با سایر کودکان جلوگیری کنید. در صورت مصرف آنتی‌بیوتیک، بیماری طی دو روز از میان خواهد رفت. • گری این بیماری با توجه به جراحت حلقه‌ای شکل که روی پوست ایجاد می‌کند، بدین نام خوانده‌شده است. این جراحات دارای تاول‌های ریز و قرمز و کبرۀ پوستی در اطراف خود هستند. قطر حلقۀ یادشده به‌تدریج افزایش می‌یابد و مرکز آن صاف می‌شود. این عارضه را می‌توان درروی صورت، ناحیۀ تناسلی و پاها مشاهده کرد. نشانۀ دیگر بیماری، خارش در ناحیۀ مجروح است. مبتلا شدن ناخن‌ها به این زخم، شکنندگی و ضخیم شدن آن‌ها را سبب می‌شود. شاید شما با عفونتی که سوزش و خارش شدیدی دارد و در اصطلاح به آن پای ورزشکار می‌گویند، آشنا باشید. بروز این زخم در پاهای افراد بالغ به‌طورمعمول بیش از کودکان است. گری به‌وسیلۀ گونه‌های مختلفی از قارچ‌ها به نام متافیت ها نیز ایجاد می‌شود. گسترش عفونت از طریق تماس مستقیم با زخم و یا تماس با وسایل ولباس‌های شخص آلوده انجام می‌گیرد. این وسایل عبارت‌اند از شانه، کلاه و تل سر که رشته‌هایی از موی فرد آلوده را به همراه دارند. کف حمام نیز می‌تواند در صورت قدم زدن فرد بیمار با پای‌برهنه آلوده گردد. اگر در منزل حیوانات خانوادگی دارید و آن‌ها دچار گری هستند، برای جلوگیری از انتقال بیماری به کودک خود، حیوان بیمار را هرچه زودتر به نزد دامپزشک ببرید و او را درمان کنید. این بیماری از حیوان به انسان قابل‌سرایت است. بهترین راه پیشگیری عبارت است از رعایت بهداشت فردی و خودداری از تماس با فرد آلوده. پس از استحمام، پای کودک را به‌دقت خشک‌کنید زیرا قارچ گری قادر است به‌راحتی در ناحیۀ مرطوب رشد کند. به‌محض مشاهدۀ علائم، کودک را نزد پزشک ببرد. طی دورۀ درمان بیماری، از رفتن کودک به استخر جلوگیری کرده و شانه و کلاه و تمام وسایل آلودۀ او را دور بریزید.