مسئوليت پذيري کودکان

چرا اينقدر بايد بگويم لباسهايت را جمع کن؟ .... تو بايد مشق‌هايت را زودتر شروع مي‌کردي؟ ..... مراقبت از حيوان خانگي وظيفۀ توست. ...... با اين سرعت در پياده‌رو دوچرخه سواري نکن.
همۀ والدين مي‌خواهند فرزندانشان مسئوليت پذير باشند. آنها مي‌خواهند بچه‌هايشان با ديگران با ملاحظه رفتار کنند؛ تکاليف مدرسه‌شان را به دقت و به‌موقع انجام دهند؛ با حيوانات خانگي مهربان باشند؛ از قوانين مربوط به امنيت پيروي کنند و در کارهاي خانه همکاري داشته باشند.
وقتي کودکان مسئوليت پذيري ندارند والدين آشفته و ناراحت مي‌شوند، پس او بالاخره کي ياد مي‌گيرد کارهايش را درست انجام دهد؟
مسئوليت پذيري به خصلتهاي ديگري مثل تفکر، شعور، بخشندگي و همدلي نياز دارد. لازمۀ مسئوليت پذيري، بلوغ، هوشياري و وجدان اجتماعي است. در حالي که ممکن‌است يک کودک 99 ساله کاملاً احساس مسئوليت پذيري داشته باشد، يک کودک شش ساله تازه دارد ياد مي‌گيرد که چطور دربارۀ کارهايش فکر کند.
براي اينکه کودکي مسئوليت پذيري را ياد بگيرد لازم است الگوهاي خوبي داشته باشد. والدينش استانداردهايي را در نظر مي‌گيرند که او آنها را دنبال مي‌کند. اگر آنها بر اهميت انجام کاري به نحو احسن و توجه به ديگران تاکيد کنند، او نيز همان رفتار را مي‌آموزد. او اغلب در خانۀ يک دوست مؤدبانه رفتار مي‌کند و در مدرسه به رفتارش توجه کامل دارد.
فرآيند يادگيري به سرعت و آساني سپري نمي‌شود. کودکان شش تا نه ساله به يادآوريهاي مکرر نياز دارند، به‌خصوص در مورد نظافت شخصي و وظايف مربوط به خانه.
از آنجا که يک کودک به‌ندرت از اين کارها لذت مي‌برد يا به آنها توجه مي‌کند براي انجام اين امور انگيزه‌اي ندارد. اين حالت قابل درک است؛ حتي بزرگسالان دوست ندارند دائماً نظافت کنند، خريد کنند، تعمير کنند و صورت‌حسابها را بپردازند.
همچنين کودکان دلايل انجام بسياري از کارها را درک نمي‌کنند. شايد مرتب کردن تخت ظاهراً اهميتي نداشته باشد، امشب وقتي دوباره به تخت مي‌روم رختخوابم به‎‌هم مي‌ريزد.
حتي زماني که مادر يا پدر توضيح ميدهد چرا انجام اين کارها لازم است ممکن است‌کودک اصرار کند: اين منصفانه نيست که من مجبور باشم زباله‌ها را بيرون بگذارم. فقط من که آشغال تو سطل نريختم؛ چرا من بايد وسايل بازي را جمع کنم؟شاتون آنها را جمع کند؛ کسي اهميت نميدهد که موهايم شانه نشده باشد.

مسئو ليت پذيري فرزندان