برخی کودکان عادت دارند هر شب هنگام خواب گوشه ی
پتو یا ملحفه ی خود را بمکند به روی خود بکشند یا آن را در میان دست های خود فشار
دهند. کودکان معمولا وقتی پتوهای خوش رنگ و لعاب می بینند خود را به آنها می
چسبانند و مدت ها از آنها استفاده می کنند.
شاید هم نتوانند پتوی جدیدی را کنار خود تحمل کنند و گاهی بدون پتوی قدیمی
هرگز نمی خوابند.
گرچه این عادت باعث آزار والدین می شود اما عواقب زیادی متوجه کودک نخواهد کرد. هرچند این
عادت ممکن است هشت تا ده سال نیز ادامه داشته باشد ولی کودک در نهایت میتواند آن
را ترک کند.
در این میان والدین نیز آسیبی نمی بینند. علت این رفتارها به طور واضح مشخص
نیست اما در اینجا علل کلی این پدیده را به چالش می کشیم.
کافی است کودک با تنهایی یا ترس از تاریکی همراه با کمی اضطراب رو به رو
شود. کودکی که سرزنش شده یا بیش از توانایی هایش بازخواست میشود ، در این شرایط
بیشتر به ترس و واهمه دچار خواهد شد.
در این زمان رابطه ی کودک با وسایل اطراف خود مانند رابطه ی ما با
دوستانمان است. دیدن آنها اتفاق خوبی است ، کنار آنها بودن متضمن آرامش است آنها
درکمان می کنند ، زمانی که با آنها هستیم رفتار خوبی با ما دارند.
کودک نیز ممکن است این آرامش را با وسایلی که در اطراف خود می یابد به دست
آورد. پتو یا وسایل مشابه میتوانند همان احساساتی را که دوستان به ما منتقل می
کنند به کودکمان انتقال دهند.
وقتی کودک پتویش را به دهان می گیرد یا روی سرش می کشد اطمینان پیدا می کند
که دوستی در کنارش است. چه بهتر اگر گاهی کودکمان را از بیرون اتاق صدا کنیم ،
زیرا او خودش را در تاریکی نمی بیند.
قطعا صدا کردن آرامش بیشتری را در مقایسه با به دهان گرفتن پتو به کودک
منتقل می کند. کودک با این کار نشان می دهد که مضطرب بوده یا از خوابیدن واهمه
دارد. این کار صرفا کودکانه است زیرا بروز این گونه رفتار مناسب این سن و سال نیست.
گاهی ما که افرادی بالغ هستیم نیز رفتارهای بچگانه از خود نشان می دهیم.
حساسیت های نابجا یا اصرارهای بی مورد ، وجود این گونه رفتارها را اثبات می کنند.
مهمترین نکته در این باره آن است که نباید در مواجهه با چنین رفتاری آشوب
به پا کرد. او خودش با این موضوع کنار خواهد آمد. اگر تحمل ندارید که خود کودک با
این مسئله کنار بیاید و در فکر حل مسئله هستید اقدامات زیر را به شما توصیه می
کنیم :
1 . با تعریف و تمجید از رفتارهای خوب فرزندتان او را به رشد و ترقی تشویق کنید.
2 . زمان بیشتری را برای خوابیدن او صرف کنید. یعنی هنگام خواب بیش از گذشته
کنارش بنشینید و اندکی با او صحبت کنید.
3 . اگر تمایل داشت یک چراغ کوچک در اتاقش قرار دهید.
4 . به او بفهمانید که مطمئن هستید دیر یا زود این عادتش را ترک خواهد کرد اما
هرگز مخالفت سختگیرانه ی خود را به او نشان ندهید.
5 . هرگز نکوشید برای ترک دادن کودک خود از رشوه استفاده کنید.
به هر حال این عادت آنقدرها نیز متداول نیست و نسبت به دیگر روش هایی که
کودکان برای آرام کردن خود استفاده می کنند جدی تلقی نمی شود. بعضی از آنها عادت
دارند انگشت شست خود را بمکند و برخی نیز عادت بچگانه صحبت کردن را که مناسب سنشان
نیست ادامه می دهند.
همه ی این عادت ها نشان می دهد که کودک نمی خواهد مرحله ی بعدی رشد خود را
پشت سر بگذارد.پس وظیفه ی ما کمک کردن است نه سرزنش
.
اغلب کودکان وقتی متوجه میشوند که ما با آنها چون کودکانی که دیگر بزرگ شده
اند رفتار می کنیم به تدریج بسیاری از این عادت ها را ترک می کنند.