بچه ها زمین را دوست دارند

بچه ها عاشق زمین هستند، آنها واقعا درخت ها را درآغوش می گیرند و از پرندگان، گل ها، گیاهان. حیوانات با خالص ترین و شیرین ترین احساسات شان مراقبت می کنند. کودک تان را هنگام بوکردن گل، شگفت زده شدن از زنبوری که دوروبرشان وزوز می کند و با لذت بالا و پایین پریدن برای دیدن جانوری که در قفس باغ وحش است ببینید؛ این ها فقط نمونه هایی از ابراز هیجان بچه ها در ارتباط با طبیعت است که عشق و حیرت شان را نسبت به طبیعت برانگیخته می کند.
به غیر از موضوع تغییرات آب و هوایی، تردیدی وجود ندارد که نمی توانیم با راهی که در پیش گرفته ایم، چندان دوام بیاوریم و با آلودگی هوای ناشی از افزایش تعداد اتومبیل ها و سایر آلاینده ها در سراسردنیا در جهت بسیار خطرناکی پیش می رویم. دریاها و اقیانوس های ما درحال خالی شدن از ماهی ها هستند، جنگل زدایی های گسترده و نابودی تدریجی طبیعت همه　 و همه نتیجه ی زیاده خواهی های انسانی هستند که از همه چیز بیشترو بیشترش را می خواهد و این لیست همچنان ادامه دارد...
چه کسی از این بی اعتنایی ها و بی دقتی های ما درمورد سیاره زمین آسیب خواهد دید؟ پاسخ روشن است؛ بچه های ما. واقعیت تلخ این جاست که بچه های ما زمینی پلشت و آلوده را به ارث خواهند برد، حتی تلخ تر این که، وقتی آنها بزرگ شوند، بیشتر شان بخشی از این مشکل خواهند بود، نه بخشی از راه حل! در فرهنگ سیری ناپذیر و مصرف گرایانه ی ما، بیشتر بچه ها پیامی که دریافت خواهند کرد این است: " به تخریب و ویرانی محیط تان ادامه دهید، این میراثی است که برای شما به جا مانده! "
تنها امیدی که برای سیاره ما وجود دارد این است که پدرومادرها بخواهند و انتخاب کنند که پیامی کاملا متفاوت به فرزندان شان بفرستند، پیامی که باعث به بارآمدن "بچه های دوستدار زمین پاک" می شود. والدین می توانند زمانی که فرزندان شان هنوز کوچک هستند و احساس ناب و شگفت انگیزی نسبت به زمین و طبیعت سبز دارند، این پیام نجات بخش را به آنها ارسال کنند و مسئولیت شان را برای حفظ محیط زیست به آنها تفهیم نمایند. همه ما عاشق بچه های مان هستیم و می خواهیم آینده ای روشن در پیش رو داشته باشند. بخشی از این آینده روشن، وضعیت و شرایط سیاره ما است که برای　 آنها به جا می گذاریم، اگر پدرومادرها بتوانند این پیام را به فرزندان شان منتقل کنند، آنها هم به احتمال زیاد می توانند به اندازه کافی مراقب و متوجه طبیعت باشند و کاری کنند که آسیبی که والدین شان وارد کرده اند تا حدودی جبران نمایند.
با ایده هایی که به آنها اشاره شده است، پدر و مادرها می توانند، ارتباطی عمیق و موثر بین کودکان و طبیعت بر قرار کنند، تا منجر به احساس مسئولیت درمورد سلامت آینده ی زمین ما شود.

از خودتان بپرسید چقدر از اتومیبل تان استفاده می کنید، بیشتر چه غذاهایی می خورید، بیشتر چه زباله هایی تولید می کنید و چکارشان می کنید، چقدر در طبیعت وقت می گذرانید

در قلب ارتباط با طبیعت، عشق وجود دارد، همان عشق ناب و خالصی که گفتیم. حقیقت این است که بچه ها دوست دارند از طبیعت مراقبت کنند چون به آن دقت و علاقه دارند، و بیشتر مراقب آن خواهند بود اگر با آن رابطه ای نزدیک داشته باشند. و تنها راه ایجاد چنین ارتباطی برای بچه ها این است که طبیعت را کاملا تجربه کنند؛ آنها باید در طبیعت راه بروند، در آن بازی کنند، کشفش کنند، ببینند، لمسش کنند و آن را بو بکشند. تجربیاتی که سرشار از تحریک احساسات، مشغولیت متفکرانه و هیجانی و ارتباط مستقیم با دنیای طبیعی باشد، مانند "قلابی" عمل می کند که باعث می شود نه تنها بچه ها ربط شان را به طبیعت احساس کنند بلکه باور کنند که بخش جدایی ناپذیری از طبیعت هستند.

بچه ها به این دلیل که تجربه چندانی از زندگی ندارند، نمی توانند ارتباط هایی را که ما با طبیعت و سایر افراد داریم به راحتی ببینند. وابستگی ها و روابط ما بسیار فراتر از آن چیزی است که بچه های ما از طریق چیزی که می خوریم، می پوشیم و در زندگی روزمره به کار می بریم و رفتار می کنیم درک می کنند. تشخیص و تفهیم این وابستگی درونی بین ما و طبیعت و دیگران، به بچه ها نشان می دهد که رفتارها و عملکردهای روزمره شان چه تاثیری بر زمین و ساکنان آن دارد.

درک و شناخت طبیعت و احساس مسئولیت برای آن، زمانی شروع می شود که کودک نسبت به دنیای طبیعی پیرامونش و محیطی که در آن زندگی می کند و خودش با آن تجربه کسب می کند، آگاهی پیدا نماید. این آگاهی و هشیاری باعث برانگیخته شدن کنجکاوی اش شده و او را مشتاق می کند تا درباره چگونگی کارکرد طبیعت به دنبال اطلاعات بیشتری برود. هدیه ی این دانش به بچه ها، میل به محافظت و مراقبت از زمین و محیط زیست است.

بچه ها چون تجربیات اندکی دارند، مایلند دنیا را در زمان حال ببینند و گذشته و آینده برای شان مفهوم چندانی ندارد. وقتی بچه ها طبیعت را کنکاش می کنند، به این توانایی می رسند که چشم اندازشان را به گذشته و حال و آینده گسترش دهند. آنها می توانند بفهمند که زمین قبلا چگونه بوده است و چطور طی اعصار متمادی متحول شده است. بچه ها می توانند ببینند که هم طبیعت و هم بشریت چطور تکامل و تغییر داشته اند و در نتیجه محیط مان به وضعیت کنونی اش رسیده است. سپس آنها می توانند برای آینده زمین و محیط زیست شان برنامه ریزی کنند و برا اساس موقعیت فعلی تصمیم های درست بگیرند و تغییرات مثبت و مفیدی در محیط شان ایجاد کنند. کودکان با عشق توام با درک و فهم، برای هماهنگی خودشان با آینده طبیعت نیز برنامه ریزی می کنند و به این می اندیشند که رفتارها و عادات شان چگونه می تواند آینده را پرورش دهد و این تفکر را با بهترین تجسم ها و پیش بینی ها انجام می دهند.

شما می توانید تاثیری قوی بر نگرش فرزندان تان نسبت به طبیعت داشته باشید زیرا هرکاری که شما انجام می دهید روی پیرامون تان اثر می گذارد. از همان لحظه که از خواب برمی خیزید، استفاده از آب و برق را شروع می کنید، مثلا دست و صورت تان را می شویید، کتری برقی را روشن می کنید،... وقتی صبحانه می خورید، خوراکی های خاصی را انتخاب و آماده می کنید و باز هم برای شستن ظرف ها سراغ آب می روید. برای رساندن بچه ها به مدرسه ازوسیله نقلیه خاصی استفاده می کنید، مثلا اتومبیل شخصی یا اتوبوس و مترو یا با پای پیاده. همه ی این انتخاب ها و استفاده ها از منابع طبیعی ادامه پیدا می کنند تا زمانی که چراغ ها را خاموش کنید و بخوابید؛ حتی در طول شب هم این استفاده ها ادامه دارد ولی به میزان کمتر.

درک و شناخت طبیعت و احساس مسئولیت برای آن، زمانی شروع می شود که کودک نسبت به دنیای طبیعی پیرامونش و محیطی که در آن زندگی می کند و خودش با آن تجربه کسب می کند، آگاهی پیدا نماید

بهترین پیام هایی که می توانید به بچه ها بفرستید از طریق الگو شدن و رفتارهای خودتان است. پیام هایی که منتقل می کنید تاحدودی به محل زندگی و نوع زندگی تان نیز بستگی دارد. مثلا اگر در شهرهای بزرگ زندگی می کنید درمورد استفاده از اتوبوس و مترو به جای اتومبیل شخصی تان با او حرف بزنید، اگر در روستا زندگی می کنید، به او یاد بدهید تاجایی که امکان دارد باید مواد غذایی اش را خودش پرورش دهد.

به غیر از پیام های خاصی که به بچه های تان منتقل می کنید، باید به آنها اجازه دهید مستقیما با طبیعت ارتباط برقرار کنند و عشق حقیقی به طبیعت را لمس کنند. وقتی این احساس رشد می کند، می توانید قدم به قدم و عملا به آنها چیزهایی را که می خواهید بیاموزید، مثلا خاموش کردن چراغ ها و شیوه درست دفع زباله؛ آنها یاد می گیرند که به سیاره شان احترام بگذارند و مواظبش باشند. با این رفتارها، به فرزندان تان موهبت های ضروری و گوناگون را خواهید بخشید و آنها را با اصلی ترین منبع زندگی شان پیوند خواهید زد. شما به بچه های تان می آموزید که چه تاثیری روی زمین　 و محیط زیست شان دارند و از همه مهمتر، به آنها این قدرت را می دهید تا ادامه ی حیات زمین و زندگی سالم　 را تامین کنند.

یک تمرین خوب برای این که الگوی خوب یک زندگی سبز برای بچه های تان باشید این است که به زندگی تان نگاه کنید و تمام راه هایی را که از طریق آنها بر محیط زیست تان اثر می گذارید بررسی کنید. از خودتان بپرسید چقدر از اتومیبل تان استفاده می کنید، بیشتر چه غذاهایی می خورید، بیشتر چه زباله هایی تولید می کنید و چکارشان می کنید، چقدر در طبیعت وقت می گذرانید،...
پاسخی که به این سوال ها می دهید، پیامی را که به فرزندان تان منتقل می کنید مشخص می نماید. بچه ها می توانند در تغییراتی که می خواهید ایجاد کنید راهنمایی تان کنند و ایده بدهند و نقش شان را در این مسئولیت ارزشمند بیشتر احساس نمایند.