احترام اولين مهارتي که بايد به کودکان آموخت

آيا به نظر شما آموزش "احترام " مهم‌تر از مهرباني، شوخي‌ و وطن‌پرستي است؟

براي درک بيشتر و اهميت اين کلمه يعني "احترام " تصور کنيد، جهاني که در آن چيزي به نام " احترام" وجود نداشته باشد.

بدون احترام، آيا چيزي ارزش خواهد داشت. حتي خود ما و روابط ما.بدون احترام هيچ اعتباري نخواهد داشت. هيچ کس احساس توانمندي در جامعه نخواهد داشت. همه چيز بي‌معنا و پر از اختلال خواهد شد. چه جهان وحشتناکي!!

واژه احترام به معناي به فکر بودن، توجه نشان دادن، در نظر گرفتن، جلوگيري از مزاحمت غير عمدي و جلوگيري از نقض است.

به عنوان والدين و مربيان کودکان ما مي دانيم که عمل مهم‌تر از گفتار است. براي به دست آوردن احترام کودکان و آموختن احترام به آنها بايد با آنها رفتاري با احترام داشت. البته نه تنها با آنها، بلکه با تمام افرادي کودک با آنها در ارتباط است.

ضرب‌المثل جالبي هست که مي‌گويد:"احترام يک خيابان دو طرفه است." يعني براي بدست آوردن احترام بايد احترام بگذاريد.

به نظر اکثر مردم جهان آموزش احترام به کودکان بسيار مهم و در واقع يک اولويت است. به طور قطع همانند، تمام مسائل ديگر جامعه‌شناسي و رفتار‌شناسي، ديدگاه‌ها در مورد نکات مهمي که بايد به کودکان آموخت و اولويت‌بندي آنها در هر فرد با فرد ديگر متفاوت است.

با اين وجود به نظر مي‌رسد، والدين سرتاسر جهان، بيش از هرچيز مهارت "احترام" گذاشتن را به عنوان اولين مهارتي که بايد به کودکان آموخت، قبول دارند. آنها آموزش "احترام گذاشتن" را مهم‌تر از مهرباني، شوخي‌، وطن‌پرستي و مسائلي مانند اينها دانسته‌اند.

با اين وجود، در ميان کشورهاي جهان والدين آلماني، چيني و روس اعتقاد ديگري دارند. آنها الويت اول را آموزش مهرباني و کمک به ديگران مي‌دانند.

نکته جالب در ميان گزينه‌هاي اين نظر سنجي جهاني، گزينه "وطن‌پرستي" بود که تقريبا در تمامي موارد به عنوان آخرين گزينه توسط والدين مليت‌هاي مختلف انتخاب شده بود. در واقع، تمام والدين شرکت کننده در اين نظرسنجي اعتقاد داشتند، آموزش مسائل اخلاقي و رفتاري مهم‌تر از مسائل ملي است.

البته سن والدين در ديدگاه‌ها و انتخاب اولويت‌هاي آنها براي فرزندانشان بسيار مهم و تاثير گذار است. يعني اکثريت، والدين بالاي ۴۵ سال بر اين باور بودند که بايد احترام گذاشتن را به عنوان اولين نکته به کودکان آموخت. در حالي که در سن‌هاي پايين‌تر چنين تفکري کمتر اهميت داشت.

براي مثال در نظرسنجي کشور فيليپين 100 درصد افراد يا والدين بالاي ۴۵ سال، همه گزينه احترام را انتخاب کرده بودند. در حالي‌ که والدين زير ۳۰ سال در همين کشور تنها ۶۸ درصد موفق اين گزينه بودند.

تنها کشوري که والدين، آموزش بامزه بودن و شوخي ‌کردن را قبل از "احترام گذاشتن" در خصوص کودکان انتخاب کردند، آلماني‌ها بودند. جالب است؟ نه؟!

يعني تمام کشورها گزينه اول را "احترام گذاشتن و فرمانبرداري"، گزينه دوم، "مهرباني" و گزينه سوم "شوخي کردن و بامزه بودن"، انتخاب کردند.

در صورتي که نتايج نظر سنجي در کشور آلمان بسيار متفاوت بود. آلماني ها گزينه اول را "مهرباني"، گزينه دوم، "شوخي کردن و بامزه بودن" و گزينه سوم، "احترام گذاشتن"، انتخاب کردند.

آنها معتقدند؛ مهرباني و حس شوخي کردن، بسيار مهم است. چرا که با همين دو ويژگي کودک من مي‌تواند به خوبي با بقيه کودکان کنار بيايد. همچنين بر اين باور هستند که کودک بايد شاد باشد، با شوخي کردن و خنديدن است که يک کودک مي‌تواند از کودکي خودش لذت ببرد.

نکته جالب ديگر اينکه تنها در کشورهاي چين و روسيه بود که گزينه وطن‌پرستي به عنوان آخرين گزينه انتخاب نشد. در صورتيکه در بقيه کشور‌ها اين گزينه آخرين گزينه انتخابي بود.

البته همانند ساير نظرسنج‌ها تفاوت‌هاي جنسيتي هم نقش بسزايي در آمار ايفا کرده است. بدين معنا که زنان دوست دارند، اولين مهارتي که کودکان مي‌آموزند، "مهرباني" باشد، در صورتيکه مردان دوست دارند اولين مهارتي که کودکان مي‌آموزند، " شوخي کردن" باشد.