تنبیه بدنی در برابر کودک پرخاشگر ، بله یا خیر؟

به جای تنبیه بدنی با کودک حرف بزنید. بسیاری از  والدین عملا دست به تنبیه بدنی نمیزنند. معمولا هنگامی این رفتار از بزرگترها سر میزند که کنترل خود را از دست بدهند یا احساس ناامیدی کنند.
در سال 2002 یک تحقیق وسیع در مورد آثار و عوارض تنبیه به عمل آمده. (( خانم الیزابت تامسون از مرکز ملی کودکان فقیر در دانشگاه کلمبیا اطلاعاتی را گردآوری کرد که طی 62 سال مورد بررسی قرار داده بود. او گفت (( هر قدر کودک بیشتر تنبیه شود احتمال بروز رفتار پرخاشگری در او بیشتر میشود. ضمنا چنین کودکی بیشتر رفتارهای نادرش مثل دروغگویی ، حقه بازی و آزار و اذیت دیگران را از خود نشان خواهد داد.))
کودکانی که با تنبیه بزرگ شده اند کمتر درست و نادرست را تشخیص میدهند و در غیاب والدین خود بیشتر از سایر بچه ها رفتارهای نادرست و بی ادبانه انجام میدهند. یکی از مادران که معمولا فرزندش را تنبیه بدنی میکند میگوید: «بچه ی من موقعی رفتارش درست است که او را تنبیه میکنم اما راستش نمیدانم رفتار درست او به خاطر ترس است یا اینکه واقعا خوب و بد را از هم تشخیص داده است.» ))
پس چه باید کرد؟ آیا جایگزین مناسبی به جای تنبیه بدنی وجود دارد؟ رفتارهایی که در زیر آورده شده با این اعتقاد فهرست شده که یک کودک سزاوار احترام است حتی وقتی رفتارش آنگونه که باید نیست.
ملایم و مهربان باشید :
سعی کنید در رفتارتان ملایم و مهربان باشید. وقتی تن و آهنگ صدایتان عادی و طبیعی باشد ، کودک بهتر حرفتان را می شنود.
کمی تأمل کنید :
یک مکث کوتاه در عکس العمل و اندکی صبر هنگام هیجان میتواند گره گشا باشد. چه اشکالی دارد که بگوییم : (( الان برای مواجهه و حل این مسئله خیلی ناراحت هستم و موقعیت مناسب نیست. بعدا در موردش صحبت میکنیم.))
به او بیاموزید :
به جای مجازات او به خاطر کار نادرستش کار درست را به او یاد دهید.مثلا بگویید : (( وقتی اسباب بازیهایت را در اتاق پذیرایی رها میکنی من این کارت را نمی پسندم. دوست دارم دفعه ی بعد آنها را در کمد بگذاری.))
مثبت باشید :
به جای آنکه بگویید : (( چند مرتبه باید به تو بگویم که دندان هایت را مسواک بزنی؟)) میتوانید بگویید : (( دندانهای قشنگت را مسواک بزن که همین طور قشنگ بماند. بعد من را خبر کن که بعد از تو مسواک بزنم.))
توضیح به جای تهدید :
میتوانید با یک توضیح مختصر علت زشتی رفتار او را روشن کنید تا در ذهنش دلیلی برای تغییر رفتار داشته باشد.
از عصبانیت دوری کنید :
به جای تمرکز روی اشتباه یا رفتار نادرست کودک که شما را برای هیجان و عکس العمل احساسی آماده میکند از هر یک از موارد خطای فرزندتان به عنوان موقعیت خوبی جهت راهنمایی او و فراگیری استفاده کنید.
انگیزه بدهید :
با جملات خاصی به او انگیزه بدهید و صحبتهای تشویق کننده داشته باشید.
انعطاف پذیر باشید :
وقتی کودک می پرسد : (( میتوانم این برنامه ی تلویزیونی را تا آخر ببینم بعد برویم بیرون؟)) منطقی باشید. اگر فرصت دارید به درخواستش جواب مثبت بدهید.بدین ترتیب کودک رفته رفته با هر گفت و گو و مذاکره آشنا میشود.
از لجبازی و زورآزمایی بپرهیزید :
هیچ کاری مخرب تر و بی فایده تر از زورآزمایی با فرزند نیست. او را به همکاری کردن تشویق کنید.مثلا میتوان گفت : (( من مشکلی دارم. دوست دارم تو پیراهن تمیزی بپوشی ولی می بینم که تو باز هم همان قبلی رو می پوشی. به نظرت چطور میشود این مسئله را رفع کرد؟)) وقتی مشکل را با کودک در میان بگذارید احتمالا بیشتر علاقه مند میشود که در حل آن مشکل کمک کند و با شما همکاری کند.
زیرک باشید :
اگر عملکرد فعلی شما اثر ندارد با زیرکی راه دیگری پیدا کنید. تغییر خط مشی شما آسانتر است تا اینکه همیشه بخواهید اول او تغییر کند. از خودتان بپرسید : (( چه کار دیگری میتوانم بکنم تا او را به عکس العمل بهتر ترغیب کنم؟))
در رابطه با مجازات کودک این سه نکته ی مهم را به یاد داشته باشید:
•    هنگام عصبانیت از مجازات بپرهیزید.
•    برای تلافی کردن یا انتقام گرفتن مجازات نکنید.
•    همیشه مجازات شدیدتر مجازات بهتر نیست.
منبع : کتاب این گونه فرزندتان را تربیت کنید
تنبیه بدنی در برابر کودک پرخاشگر ، بله یا خیر؟