وقتي به مدرسه مي‌رسيد، چشم‌هاي پف‌كرده و چهره بغ‌كرده‌اش را مي‌بينيد. چند دقيقه‌اي طول مي‌كشد تا بفهميد فرزندتان در يك دعواي كودكانه قرباني شده و بي‌آنكه از خودش دفاع كرده باشد، مورد حمله بدني و كلامي همسالانش قرار گرفته است. اگر شما هم از جنس كودك‌تان باشيد، احتمالا از او دلجويي مي‌كنيد و براي فراموش كردن يا سازگار شدن با اين واقعيت كه در روزهاي ديگر هم به زندگي‌اش سر مي‌زند به او كمك مي‌كنيد و اگر هم از آن دسته مادرهايي باشيد كه مي‌خواهند با هر ابزاري دنيا را براي كودك‌شان امن كنند، احتمالا راه و رسم حمله كردن به همكلاسي‌هاي مهاجم را به او ياد مي‌دهيد و فرداي آن روز هم با توپ پر به دفتر مربي‌ها مي‌رويد و از اينكه مدرسه‌شان به ميدان جنگ تبديل شده شكايت مي‌كنيد. مي‌دانيم؛ مادر هستيد و توان ديدن چشم‌هاي پر از اشك فرزندتان را نداريد و مي‌خواهيد به هر قيمتي كه شده دلش را آرام كنيد اما اگر راه‌هاي گفته شده تنها ابزار شما براي آرام كردن اوست، خبر خوبي براي‌تان نداريم. اگر از راه اول مي‌رويد، احتمالا كودكي را پرورش مي‌دهيد كه به جاي جنگيدن با مشكلات و برطرف كردن‌شان، تحمل و آزار‌دهنده‌ترين شكل مدارا كردن را ياد مي‌گيرد و اگر راه دوم را انتخاب مي‌كنيد، احتمالا فرزندي را مي‌پرورانيد كه به جاي حل مسئله، تكرار مشكل و مقابله به مثل را انتخاب مي‌كند.
يادتان نرود جنگ‌هاي كودكانه‌اي كه هر روز در مهدكودك و مدرسه اتفاق مي‌افتد، نمونه كوچكي از مواجهه فرزندتان با رفتارها و موقعيت‌هاي ناخوشايند هستند و نه‌تنها آنچه در مقابل فرزندتان به زبان مي‌آوريد، بلكه حالات چهره و رنگ رخسارتان هم در مواجهه بعدي فرزندتان با اين مشكلات تاثيرگذار خواهد بود. براي دفاع از فرزندتان، او را كنار نزنيد و مثل يك نگهبان، يك‌تنه به جنگ مادران و كودكان ديگر نرويد. فرزند شما نه به سكوت در برابر اين مشكلات نياز دارد و نه مقابله به مثل گره‌‌اي از مشكلش باز مي‌كند. پس تنها براي تفهيم اينكه تا كجا حق با اوست و از كجا بايد در برابر خواسته‌هاي غير منطقي ديگران بايستد، تلاش كنيد. مي‌دانيم طاقت آزردگي‌اش را نداريد اما قرار نيست براي محافظت از او هميشه آماده جنگيدن با ديگران باشيد. اگر هنوز نمي‌دانيد براي محافظت از فرزندتان چه راهي را بايد انتخاب كنيد، ستون سمت چپ را بخوانيد. وقت تغییر است نه بادي‌گارد فرزندتان باشيد و نه اجازه دهيد رقابت شما با بچه‌هاي ديگر به ارتباط فرزندتان با آنها صدمه بزند. اگر دعواهاي كودكانه در مهد و مدرسه شما را نگران مي‌كند، بهتر است به نكات زير توجه كنيد. دخالت نكنيد تا مي‌توانيد در دعواهاي بين دو كودك مداخله نكنيد. اگر هر كدام از آنها براي طرح گله و شكايت پيش‌تان آمدند، حتما با دقت و توجه به حرف‌هاي‌شان گوش كنيد. با كودك آزرده همدردي كنيد؛ مثلا بگوييد درك مي‌كنيد كه او از شكستن اسباب‌بازي‌اش چقدر ناراحت است ولي در نهايت بگوييد مشكل آن دو به شما مربوط نمي‌شود و خودشان بايد مشكلات‌شان را با هم حل كنند. خروس جنگي نسازيد تصور مي‌كنيد اگر به فرزندتان آموزش رزم دهيد و از او بخواهيد بعد از خوردن هر سيلي يك سيلي بزند، بازي را برده‌ايد؟ در اشتباهيد! شما با آموزش خشونت بدترين شيوه حل مسئله را به فرزندتان ياد مي‌دهيد. به جاي رفتن از چنين راهی به فرزندتان ياد دهيد كه نه‌تنها كتك زدن دوستانش درست نيست بلكه اشتباه و خطرناك هم هست. هميشه فرزند شما قوي‌ترين كودك جمع نيست. اگر به او ياد دهيد كه در واكنش به حمله كودكان ديگر با آنها دست به يقه شود، احتمال اينكه كتك مفصلي بخورد و وضعيتش بدتر از قبل شود كم نخواهد بود. پس به او توضيح دهيد ابتدا به كودك مهاجم بگويد: «تو حق نداري به من توهين كني!» يا اينكه بگويد: «اجازه نداري به من دست بزني!» و بعد يكي از بزرگ‌ترها را خبر كند.
اگر لازم شد دفاع كنيد گفتيم كه دليلي براي ورود شما به اين بازي وجود ندارد اما اگر ماجرا از كنترل خارج شد، مي‌توانيد جلو برويد و با كودك خطاكار شخصا صحبت كنيد. فرزند شما بايد بداند وظيفه حل مشكلاتش را برعهده دارد اما هميشه كساني هستند كه در لحظه‌هاي سخت از او حمايت مي‌كنند. رقابت را كنار بگذاريد آخرين و مهم‌ترين نكته اين است: «وارد رقابت با كودكان و مادران ديگر نشويد!» گاهي بچه‌ها تنها مشغول كري خواندن كودكانه و نشان دادن رفتارهايي كه اقتضاي سن‌شان است، هستند. تصور نكنيد اگر كودكي به زور مداد فرزند شما را گرفت، فورا بايد با خشم به طرفش برويد و از حق فرزندتان دفاع كنيد. اجازه دهيد تا جايي كه آسيبي جسم و روان فرزندتان را تهديد نمي‌كند، خودش براي حل مشكلات و سازگاري با ديگران پيش‌قدم شود.