15 اصل مهم برای بهبود رفتار کودکان

به گزارش سرویس اجتماعی خبرگزاری دانشجویان ایران

برخی از کارشناسان علوم رفتاری و تربیتی کودکان معتقدند که به کمک تربیت صحیح و آگاهانه در بسیاری از مواقع تغییر و اصلاح رفتار کودکان امکانپذیر است. آنها معتقدند مشکل اصلی در این است که هیچ یک از ما آموزش ندیده‌ایم که چطور والدین خوب و آگاهی باشیم در حالی که کودکان نیازمند والدینی بامهارت، آگاه و صبور هستند.

کارشناسان در این گزارش 15 راهکار علمی را برای کمک به والدین در زمینه بهبود رفتار فرزندشان پیشنهاد کرده‌اند.

به گزارش ایسنا به نقل از هافینگتن‌پست، کارشناسان معتقدند با این روش‌ها می‌توان به فرزندان، رفتارهای خوب و مناسب را آموخت. این راهکارها به شرح زیر است:

- در بازی‌های کودکتان مشارکت کنید.

بازی با کودکان بهترین راه آموزش همکاری با دیگران و جلوگیری از رفتارهای ناپسندشان است. در واقع بهترین راه آموزشِ همکاری در زمانی که آنها به کمک دیگران نیاز دارند، بازی و فعالیت‌های مشارکتی با آن‌ها است. تعامل با کودکان در حقیقت فرصتی را فراهم می‌کند تا کودکان قوانین و محدودیت‌های خانه را بشناسند و لزوم وجود این قوانین را برای امنیت و ارتباطشان با دیگران دریابند. فراموش نکنید که تنها با صحبت مداوم نمی‌توان رفتارهای خوب را به آنها آموزش داد.

در یک مطالعه «الینور مکوبای» و «مری پارپال» دو روانشناس رشد به والدین آموزش دادند که چگونه هر شب با کودکانشان و به روشی که آنها دوست دارند بازی کنند. نتیجه این فعالیت‌ها یک هفته بعد مشخص ‌شد زمانی که والدین از کودکان خواستند تا اسباب بازی‌هایشان را تمیز کنند و آنها بلافاصله این کار را انجام دادند. بنابراین تعامل با کودکان بسیار حائز اهمیت است.

- به فعالیت‌هایی که کودکتان دوست دارد علاقه نشان دهید.

حتی در صورتی که کارهای مورد علاقه فرزندتان برای شما جذابیتی ندارد، خود را به آن علاقمند نشان دهید چرا که این روش نخستین قانون مستحکم کردن روابط والدین با فرزندان و بهبود رفتارهای تعاملی بین آنان است.

- عصبانیت‌ خود را کنترل کنید.

در مواقع عصبانیت و خشم والدین، احتمال رفتارهای بد، عدم همکاری با والدین و بی‌احترامی در کودکان بیشتر می‌شود. در این شرایط باید برای جلوگیری از بروز رفتارهای خشن و برخوردهای نامناسب، ‌خود را کنار بکشید.

- از کودکان در حل مشکلات کمک بگیرید.

اغلب مشکلات رفتاری با تعامل و همکاری‌های دو طرف حل می‌شود. مشکلات فرزندتان را برایش شرح دهید و نظرش را جویا شوید و پس از آن با همکاری هم به طراحی راه حل بپردازید.

- به کودکتان نحوه بیان احساساتش را بیاموزید.

هنگامی که کودکان نحوه‌ ابراز خشم، عصبانیت، ناامیدی و دلشکستگی را بیاموزند و بدانند که مشکلات فجایع‌ بزرگ نیستند، رفتارهای خوبی نشان می‌دهند. همچنین از تجارب خود در شرایط ناامید کننده و چگونگی مقابله خود با آنها برایشان بگویید.

- صبور بودن را به کودکان بیاموزید.

به جای پاسخگویی سریع به خواسته‌های فرزندتان به آنها صبر کردن و انتظار کشیدن را یاد بدهید.

- به جای ترساندن از تنبیه، تشویق به پاداش کنید.

انتقادهای آرام از کودکتان آنها را مسئولیت پذیر می‌کند اما ترس از تنبیه احتمال بروز رفتار بد در آن‌ها را بیشتر می‌کند. مهم نیست که شما چقدر سخت‌گیر باشید. در صورتی که سریعا پرخاش کنید و فرزندتان سرزنش کنید رفتار او اصلاح نمی‌شود.

- آرامش شما فرزندتان را آرام می‌کند.

زمانی که با رفتاری در فرزندتان مخالفید به آرامی مخالفت خود را نشان دهید، این رفتار موجب‌ آرامش در او نیز می‌شود.

- جملاتتان را مثبت کنید.

شروع جملات با عباراتی همچون «اگر این کار را نکنی» و جملاتی تهدیدی از این دست همکاری فرزندتان را با شما کاهش می‌دهد. در جایگزینی با عبارات منفی از عبارت‌های مثبتی همچون «در این فرصت»، «هر وقت که» و غیره استفاده کنید.

- با هم به توافق برسید.

زمانی که با کودکتان به توافق می‌رسید به آنها نحوه سازگاری و آشتی با دیگران را می‌آموزید.

- به فرزندتان مسئولیت بدهید.

در فرهنگ‌های مختلف، کودکانی که مسئولیت‌های بیشتری در خانواده دارند (مانند نگهداری از فرزندان کوچکتر) رفتارهای بهتری در ارتباط با دیگران از خود نشان می‌دهند و کمک‌ و همکاری بیشتری در تعامل با دیگران می‌کنند.

- گوش دادن به احساسات دیگران را به کودکتان بیاموزید.

احترام به احساسات و نیازهای دیگران زیربنای بروز رفتارهای اخلاقی است. در یک مجموعه تحقیقات، روانشناسان به این نتیجه رسیدند مادرانی که بچه‌های با رفتارهای اخلاقی مناسب داشتند نحوه تعاملشان با فرزندانشان بسیار اخلاقی و از راه‌های صحیح بوده است و تنها منبع رفتار صحیح فرزندشان قوانین خانه نبوده بلکه آنها افرادی را به عنوان الگوی رفتار اخلاقی مناسب به فرزندشان معرفی کرده‌اند.

- اجازه دهید کودکان متوجه کارهای اشتباهشان بشوند.

وقتی کودکتان کار اشتباهی انجام می‌دهد بگذارید به اشتباهش پی برده و به او اجازه‌ جبران بدهید.

- بگذارید بفهمند که چقدر به آنها افتخار می‌کنید.

این موضوع به خصوص باید در ارتباط با کارهایی باشد که برای دیگران انجام می‌دهند.

- گوش شنوایی برای حرفهایشان باشید.

پیش از آنکه به آن‌ها بگویید چه کاری اشتباه و چه کاری صحیح است اجازه دهید در ارتباط با کاری که می‌خواهند انجام دهند برای شما صحبت کنند. زمانی که کودک احساس کند نگرانی‌ها و اعتراضاتش شنیده می‌شود انتظاراتش از والدین کمتر شده و والدین نیز زمان کمتری را صرف قانع کردن فرزندشان می‌کنند.