در تربیت کودکان در نظر گرفتن خصوصیات منحصر به جنسیت
آن‌ها یکی از ملاک‌های تعیین کننده نحوه رفتار و برخورد است. به همین جهت است که
مدت‌هاست برای در نظر گرفتن شیوه‌های تربیتی، میان تربیت فرزند دختر و تربیت فرزند
پسر تفاوت قائل شده‌اند. شاید به همین دلایل باشد که والدین این زمان با آگاهی
بیشتری نسبت به روحیات مختص به جنس فرزندشان بهتر می‌توانند استعدادهای آن‌ها را
شکوفا سازند و شاید همین یکی از دلایلی باشد که نسل امروز باهوش‌تر از نسل گذشته
است.
به هر حال اهمیت نقش تربیت فرزندان با توجه به رویکردهایی که خصوصیات
جنسی فرزندان را بطور متمایز بررسی می‌کند مشخص است.
از این روست که در نظر گرفتیم تا در این بررسی به بیان نکاتی در تربیت
پسران بپردازیم تا آن دسته از خانواده‌هایی که فرزند پسر دارند بتوانند همسو با این
جهت‌گیری‌ها در تربیت فرزندشان موفق‌تر باشند.
روزهای نوزادی پسرانه
از بدو تولد تا شش ماهگی و از شش ماهگی تا چهارده ماهگی روزهایی است
که شاید برخی از افراد گمان کنند پسر بودن یا دختر بودن چندان توفیری در رفتار یک
نوزاد ندارد. اما جالب توجه است که بدانید دقیقاً در همین دوران تفاوت‌های بسیاری
در رفتار یک نوزاد پسر و یک نوزاد دختر وجود دارد و نوزاد پسر حتی در همین سنین
نوزادی هم بسیار خصوصیات پسرانه و بالقوه مردانه را در خود دارد!
نوزاد پسر بسیار متفاوت با یک نوزاد دختر گریه می‌کند. بسیار متفاوت‌تر
به استقبال دندان در آوردن می‌رود و خیلی دیرتر از دخترها برای گریه‌کردن واکنش
نشان می‌دهد. نوزاد پسر راحت در آغوش سایر اعضای خانواده غیر از مادر و پدرش می‌رود
و خصوصیات جسمی‌اش مانند جثه و میزان وزن گیری‌اش بسیار سریع‌تر از نوزاد دختر او
را به یک مرد کوچک تبدیل می‌کند.
نوجوانی‌های پسرانه
وقتی که کودک به سن سه تا چهار سالگی برسد خصوصیات پسرانه در رفتارش
بیشتر و بیشتر می‌شود. میل به اسباب‌بازی‌های پسرانه و شاید خشن بیشتر دارد.
ترجیح می‌دهد در تنهایی با اسباب‌بازی‌هایش بازی کند. با پسر بچه‌های فامیل ممکن
است وارد دعوا شده و از خودش و اسباب‌بازی‌هایش دفاع کند. او به سرعت هر چه تمام‌تر
به سمت خصوصیات مردانه قدم بر می‌دارد و شما تمام این تغییرات خلق و خوی را در پسر
خود خواهید دید!
برای غذا خوردن و لباس پوشیدن تمایلی به کمک شما ندارد و به هنگام
ناراحتی فریاد می‌زند و کمتر پیش می‌آید از اهرم گریه استفاده کند!
هنگامی که به مدرسه می‌رود با استقامت تمام علاقه دارد
خودش تکالیفش را انجام دهد و هر جا که احساس کند شما مستقیم او را کنترل می‌کنید
واکنش برعکس نشان می‌دهد این‌ها همه حکایت از روحیه پسرانه و در آینده مردانه
فرزند شما دارد
شش تا سیزده سالگی مقدمات مردانگی
در این سن تغییرات بسیاری در پسرها بوجود می‌آید. حتی پسرهایی که در
آرامش و سکوت بزرگ شده‌اند در این دوره سنی دوست دارند اسباب‌بازی‌هایشان شمشیر و
تفنگ باشد! سر و صدا به پا می‌کنند و در بازی‌هایشان فریاد می‌زنند. آن‌ها در این
دوره سنی بسیار سعی می‌کنند شبیه پدرشان باشند و اگر در این مقطع پدر از پسرش غافل
شود ممکن است او برای جلب توجه پدرش دست به هر کاری بزند. مادر همچنان در این سن
از اهمیت برخوردار است و باید همراه پدر که نقش تربیتی‌اش در این دوره بیشتر است،
به تربیت پسرشان رسیدگی کند.
در آغوش کشیدن فرزند پسر
اگر در دوران بحرانی بلوغ پسران، مادر خود را عقب بکشد و تربیت فرزند
پسر را فقط به پدر بسپارد ممکن است اتفاق نگران کننده‌ای در احساسات یک پسر نوجوان
رخ بدهد! ممکن است او فکر کند از سمت مادر طرد شده و به دلیل شباهت‌های مردانه‌اش
به سایر مردها مادرش تمایلی به سمت او ندارد. ممکن است تصور کند دنیایش از دنیای
زن‌ها که در این سن نماد تمام زن‌ها برای او مادرش است؛ فاصله گرفته است و آن وقت
است که هر لحظه قسمتی از وجودش را سرکوب می‌کند. در این شرایط حتی اگر پسر بزرگ
شود و مرد شده و تشکیل زندگی بدهد باز هم خلا محبت مادر در ذهن او وجود دارد و او
را عصبی و تحریک‌پذیر می‌کند!
ما هر روز در اطراف خود با اینگونه افرادی مواجه هستیم که پدران
همسران و یا حتی همکارانی که در ارتباط برقرار کردن با دیگران و تبادل احساساتشان
دچار مشکل هستند.
با در آغوش گرفتن به موقع فرزند پسر و محبت ورزیدن به آن‌ها در هر سنی
که هستند فرقی نمی‌کند پنج سالگی یا ده سالگی و یا حتی پانزده سالگی، آن‌ها را
مطمئن سازید که دچار چنین مشکلاتی در آینده نخواهند شد.