ورزش کردن در سنین کودکی، به بچه‌ها کمک می‌کند تا از نظر بدنی و اجتماعی رشد کنند. بنظر آکادمی روانپزشکی کودکان و نوجوانان آمریکا، ورزش کردن، باعث می‌شود کودکان روی کار گروهی تمرکز کنند و بتوانند دوستان جدیدی بیابند. برای اینکه به فرزندتان کمک کنید تا از ورزش کردن بیشتر عایدش شود، او را پشتیبانی کنید، ورزش کردن را به او بیاموزید، و به طور منظم درباره‌ی فعالیت‌های ورزشی‌اش با او صحبت کنید تا مطمئن باشید که از تجربیاتش لذت می‌برد.
ورزش در حد کفایت شاید دلیل اصلی برای اینکه بچه‌هایتان را در یک ورزشی ثبت نام می‌کنید، این باشد که فعالیت فیزیکی داشته باشند. پس اطمینان حاصل کنید که فعالیتی متناسب با سن او انتخاب کرده‌اید، چرا که ممکن است در یک محیط ساخت یافته جلوی پیشرفت او را بگیرید. طبق نظر Mayo Clinic کودکان زیر ۵ سال، برای اکثر ورزش‌های سازماندهی شده خیلی کوچکند، اما می‌توانند در هر ورزشی که شامل دو، شنا یا پرتاب کردن اجسام باشد فعالیت کنند. کودکان بین ۶ تا ۹ سال، خیلی بهتر ساختار را درک می‌کنند، بنابراین زمان خوبی برای آغاز فوتبال، والیبال، هنرهای رزمی یا ژیمناستیک برایشان خواهد بود. یادگیری مهارت‌های زندگی بعضی از کودکان، برایشان سخت است که با دیگران همکاری کنند، ورزش می‌تواند قدمی مثبت در این زمینه برایشان باشد. از آنجایی که اغلب ورزش‌ها نیازمند این است که چند نفر با یکدیگر بازی کنند، کودک به زودی خواهد آموخت که همه چیز حول محور او نیست. همچنین ورزش کردن، عمل، صبر و پشتکار را نیز به کودک یاد خواهد داد. یعنی دقیقا مهارت‌هایی که بعدا در زندگی او را یاری خواهد کرد. او یاد گرفته که سخت کار کند و صبور باشد، پس برای رسیدن به اهدافش نیازمندی‌های لازم را دارد. توسعه‌ی مهارت‌ها کودکان خردسال، هنوز در حال تکمیل مهارت‌های حرکتی خود هستند، و ورزش در این فرایند خیلی به آنها کمک خواهد کرد. در حالی که ورزش برای کودکان زیر ۵، ۶ سال نباید روی نتایج و مسابقات تمرکز کند، انجام ورزش‌هایی مثل فوتبال، هنرهای رزمی، ژیمناستیک و اسکیت در سنین پایین‌تر می‌تواند کمک حال مهارت‌هایشان باشد. این فعالیت‌ها می‌تواند به مهارت‌های راه رفتن و دویدن کودکان کمک کند، مهارت‌هایی بنیادین که در هر ورزشی پایه و مبنا هستند. انتخاب ورزش انتخاب ورزش خیلی مهم است، چرا که باید چیزی را پیدا کنید که کودکتان از آن لذت می‌برد. اگر فرزند شما به ورزش خاصی علاقه نشان می‌دهد به او فرصت دهید که آنرا امتحان کند. حتی اگر آن ورزش بنظر خطرناک است، مشکلی ندارد که به او اجازه دهید زیر نظر مربی و با پوشیدن لباس‌های محافظ آن ورزش را انجام دهد. اگر تصمیم گرفت که دیگر علاقه‌ای به انجام آن ورزش ندارد، به او اجازه دهید تا به سراغ ورزش دیگری برود که بنظرش بیشتر لذت بخش است.