یک پزشک سلامت روان گفت: کودکان عقب مانده ذهنی شدیدا نیازمند حمایت والدین هستند اما این حمایت نباید به معنای وابسته کردن کودک باشد بلکه حس مستقل بودن و اعتماد به نفس در این بیماران باید تقویت شود.
حورا چیت‌ساز در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه اصفهان، با بیان اینکه تنها یک درصد کودکان جامعه عقب مانده ذهنی می‌شوند، اظهار کرد: عقب ماندگی ذهنی در پسران 1.5 برابر بیشتر از دختران است.
وی، بهره هوشی کمتر از 70 را عقب مانده ذهنی دانست و افزود: کودکان که بهره هوشی آن‌ها بیش از 90 باشد در حالت نرمال و طبیعی قرار دارند.
این پزشک سلامت روان با تاکید بر اینکه چندین عامل در بروز عقب ماندگی ذهنی کودکان نقش دارند، خاطر نشان کرد: عوامل ژنتیکی، بیماری‌های عفونی، برخی بیماری‌هایی که مادر در دوران بارداری به آن مبتلا می‌شود مانند سرخچه و کم کاری تیرویئد، مصرف مواد مخدر در دوران بارداری و مشکلات کلیوی مادر و دیابت نقش مهمی در بروز عقب ماندگی ذهنی در کودکان دارند.
چیت‌ساز با اشاره به اینکه احتمال عقب ماندگی ذهنی در کودکانی که هنگام تولد دچار ضربه به سر یا جمجمه می‌شوند نیز وجود دارد، گفت: زایمان‌های سخت مادر نیز می‌تواند عامل بروز عقب ماندگی ذهنی در کودک شود.
وی با بیان اینکه کودکان بعد از تولد باید غربالگری تیروئید شوند، خاطرنشان کرد: انجام ندادن غربالگری تیروئید و تشخیص ندادن کم کاری تیروئید از دیگر علل بروز عقب ماندگی ذهنی در کودکان است.
این پزشک سلامت روان ادامه داد: احتمال عقب ماندگی ذهنی در کودکانی که مادران‌شان به لحاظ اجتماعی و اقتصادی از افشار ضعیف جامعه هستند به دلیل نبود آموزش‌های لازم، تغذیه نامناسب و تامین نشدن نیازهای بهداشتی مطلوب نیز وجود دارد.
چیت ساز به راه‌های درمان و کنترل کودکان عقب مانده ذهنی، اشاره و تصریح کرد: دارو درمانی، اولین و تنها روش درمانی برای جلوگیری و یا کنترل عقب ماندگی ذهنی کودک محسوب نمی‌شود و در صورت احتمال بروز این مشکل در یک کودک باید سه اقدام انجام شود.
وی با بیان اینکه قدم نخست برای جلوگیری از عقب ماندگی ذهنی، پیشگیری است، افزود: آموزش‌های قبل از بارداری و همچنین انجام مشاوره ژنتیک در صورت لزوم، پیش از تصمیم زوجین به فرزنددار شدن در پیشگیری از به دنیا آمدن نوزاد بیمار بسیار با اهمیت است.
این پزشک سلامت روان با اشاره به اینکه در پیشگیری ثانویه تلاش درمان‌گران این است که از افت هوشی کودک جلوگیری کنند و آن را متوقف سازند، خاطرنشان کرد: متاسفانه سومین مرحله، زمانی انجام می‌شود که کودک عقب مانده ذهنی شده است و اگر این عقب ماندگی همراه با معلولیت جسمی و حرکتی باشد برای کمک به بیمار می‌توان از رفتار درمانی و انجام ورزش‌های خاص استفاده کرد.
چیت ساز با بیان اینکه معمولا هنگام بروز حالت‌هایی مانند پرخاشگری و بیش‌فعالی برای این بیماران دارو تجویز می‌شود، گفت: باید در نظر داشت که این کودکان نیازمند حمایت والدین هستند و والدین باید با آموزش‌های لازم توانایی‌های کودک را تقویت کنند و این افراد را به علت بیماری به خود وابسته نکنند.
وی با بیان اینکه اگر بهره هوشی کودک زیر 25 باشد به عقب ماندگی ذهنی شدید مبتلا است، ادامه داد: این کودکان شدیدا نیازمند حمایت والدین هستند اما این حمایت نباید به معنای وابسته کردن کودک باشد بلکه حس مستقل بودن و اعتماد به نفس را در این بیماران باید تقویت کرد.
این پزشک سلامت روان خاطرنشان کرد: در صورتی که از دارو برای درمان کودکان عقب مانده ذهنی استفاده می‌کنیم باید "دز" مربوط به آن را کم کنیم تا عوارض مصرف دارو عامل مستعد کننده بیماری نشود.