چگونه می توان بر همه سختیها و مشکلات زندگی غلبه کرد و در عین حال با فرزندان نیز با نرمش و خونسردی برخورد کرد.
بعضیوقتی می خواهند با فرزندشان دوست باشند، دیگر نمی توانند او را بدرستیتربیت کنند و به اشتباه تصور می کنند دوست بودن به معنای تائیدکردن همهکارهای اوست و گروهی دیگر هم هستند که فقط می خواهند امر و نهی کنند و نمیدانند بچه ها به محبت و دوستی والدین هم نیاز دارند. متخصصان و کارشناساناما نظر دیگری دارند و می گویند پدر و مادرها هم باید به فرزندان شان محبتکرده و هم باید به شیوه صحیح آنها را تربیت کنند.
بنابراین بد نیست این راهکارها را در نظر داشته باشید، شاید به شما کمک کند تا در تربیت فرزندتان موفق عمل کنید:
آرامش در هر کاری رمز موفقیت است.پس صبور باشید و استرس را از خود دور کنید.هرگز به فرزند خود بر چسب نزنیدو او را با کسی مقایسه نکنید زیرا اثرات نا مطلوب آن غیر قابل جبراناست.زدن برچسبهای منفی اثر تخریبی زیادی در بر دارد(مثل کوچولوی وسواسی منیا نادان کوچولو و...)
به احساسات درونی خود اطمینان داشته باشید.شاید شنیده باشید که میزان مناسب خواب،تغذیه،تماشای تلویزیون و ...بهتراست برای کودک در حد استاندارد صورت گیرد.به همین دلیل گاهی اوقات احساسگناه کرده و تصور میکنید وظیفه خود را به خوبی نرسانده اید.ولی بهتر استبدانید که هیچ کس فرزندتان را بهتر از شما نمیشناسد.بنابراین بهتر است بهاحساسات و تصمیمات خود نسبت به کودکتان اطمینان داشته باشید.
مراقب اعمال و رفتار خود باشید.مطمئن باشید شما الگوی کودکانتان هستید.آنها اعمال شما را زیر ذره بیندارند.و از کارهایتان کپی برداری می کنند. از این فرصت استفاده کنید و دستبه کارهایی بزنید که انتظار انجام آن را دارید. این شما هستید که اعمال ورفتار کودکانتان را شکل داده و آنها را آماده یک زندگی جدید می کنید.
بچهها نباید خیلی آزاد باشند و بدون هیچ محدودیتی زندگی کنند بلکه باید حد وحدودشان را در هر کاری تعریف کرده و از آنها بخواهید به آن پایبند باشند. با چنین کاری بچه ها می آموزند که در اجتماع هم مسئولیت پذیر باشند وبراساس حقوقی که دارند، عمل کنند
به کودکان خود اجازه دهید که اشتباه کنند و از اشتباهات خود درس بگیرند.تنها در صورتی که احتمال برود به آنها آسیبی میرسد مداخله کنید و آنها را از انجام کار مورد نظر بر حذر دارید.
بگذارید بچه کاری را که دوست دارد انجام دهد.هنگامی که به کودکتان اجازه می دهید هر کاری را که دوست دارد انجام دهداین فرصت را به او میدهید که آرزوها و افکار خود را دنبال کند. اگر میبینید که کودکتان به کاری که مورد علاقه شماست تمایلی نشان نمی دهد او راوادار به انجام آن نکنید. زیرا با این کار به او می گویید که نظر و عقیده یاو محترم نیست و باید تن به خواسته های دیگران بدهد.بر عکس بهتر است درمواقعی شما به پیشنهادات او پاسخ مثبت بدهید.
بچه ها باید مستقل زندگی کردن را بیاموزند.پس هر وقت که می توانستند به تنهایی کارهای شان را انجام دهند، به آنهااجازه دهید خودشان کارها را به پایان برسانند. مثلا وقتی کودک خودش تواناییلباس پوشیدن را دارد یا هنگامی که می تواند غذایش را خودش بخورد، این فرصترا در اختیارش قرار دهید تا مستقل بودن را تجربه کند. در ضمن”‹ فراموشنکنید مسئولیت دادن به کودک برای تقویت اعتماد به نفسش هم موثر و مفیدخواهد بود.
محدودیت هایی را برایش تعیین کنید.بچه ها نباید خیلی آزاد باشند و بدون هیچ محدودیتی زندگی کنند بلکه بایدحد و حدودشان را در هر کاری تعریف کرده و از آنها بخواهید به آن پایبندباشند. با چنین کاری بچه ها می آموزند که در اجتماع هم مسئولیت پذیر باشند وبراساس حقوقی که دارند، عمل کنند.
همه مشکلات کودک را شما برایش حل نکنید.بگذارید بچه ها هم شانس تجربه کردن راه حل های متفاوت را داشته باشند. بااین کار نه تنها کودکان شیوه های حل مساله را می آموزند که اعتماد به نفسبهتر و بیشتری هم خواهند داشت. بنابراین زمانی که مشکل کوچکی برایشان ایجادمی شود، هیچ وقت با عجله و سراسیمه برای حل مشکل اقدام نکنید. اجازه دهیداو بداند خودش توانایی برطرف کردن مشکلات زندگی را دارد و می تواند بهتنهایی با آنها مقابله کند.
آماده بروز تغییرات جدید باشید.با کودکی که قبلا عاشق کاری بوده و اکنون از آن متنفر است چگونه برخوردمیکنید؟ شاید شما تصور کنید کودکتان دچار مشکل شده است ولی در حقیقت اینطور نیست . او تنها بزرگتر شده و نسبت به کارهای جدیدتر تمایل نشان میدهد.همانطور که یک کودک از لحاظ جسمانس رشد می کند از لحاظ فکری نیز تکاملمی یابد.در اینجا وظیفه ی پدر و مادراست که این تغییرات را به خوبی شناساییکرده و با آنها مبارزه نکنند .
بد رفتاری فرزندتان را ریشه یابی کنید.بهتر است هر چه سریعتر دلیل رفتارهای نا مناسب کودکانتان را جویا شوید. شاید به دلیل تنبیه ها و سخت گیریهای بی مورد شما بوده ، که از خود حساسیتنشان داده است.بنابراین بهتر است مشکلات رفتاری خود را تصحیح کرده و بهصورت کاملا نرمال با او رفتار کنید تا شاهد نتایج بهتری باشید.
به یاد داشته باشید که انضباط و تربیت کردن کودکان به معنای تنبیه و مجازات کردن آنها نیست.اعمال محدودیت باید با این هدف انجام شود که به کودک نشان دهید در دنیایواقعی چطور باید رفتار کند و چه شیوه هایی برای حضور در اجتماع مناسب است.
یکی یکی نکات را آموزش دهید.اگر همه قوانین و نکات تربیتی را با هم و در یک جلسه به کودک آموزش دهید،مطمئن باشید او فقط گیج خواهد شد و نمی تواند همه آنها را اجرا کند. بنابراین خوب است مسائل جزئی و کوچک را گاهی نادیده بگیرید و بر موضوعاتمهم تر تاکید و توجه کنید. مثلا این که کودک ناسزا نگوید یا با ادب بادیگران صحبت کند مسائل مهمی است که هیچ وقت نباید ساده از کنارشان بگذرید،اما درباره شیوه های لباس پوشیدن گاهی می توانید از اشتباهات کودک چشم پوشیکنید.
میتوانید با هم قدم بزنید، فیلم ببینید، به موسیقی گوش دهید یا حتی فقط کنارهم بنشینید و حرف بزنید. فقط باید بداند که این زمان برای اوست و شما دراین دقایق هیچ کار دیگری انجام نخواهید داد
با فرزندتان بازی کنید.اجازه دهید او خودش نوع فعالیت و بازی را انتخاب کند و نگران قوانین بازیهم نباشید. این دقایق فقط باید همراه او باشید، خوش بگذرانید و تفریح کنید.
هر روز با هم کتاب بخوانید.از زمانی که فرزندتان به دنیا می آید و دوره نوزادی را طی می کند، بایداین کار را شروع کنید. بچه ها از شنیدن صدای پدر و مادر لذت می برند وآرامش پیدا می کنند و به همین دلیل خیلی خوب است که هر روز با او همراهشوید و برایش کتاب بخوانید.
هر روز زمانی برای فرزندتان اختصاص دهید و از او بخواهید تعیین کند چه کاری باید انجام دهید.می توانید با هم قدم بزنید، فیلم ببینید، به موسیقی گوش دهید یا حتی فقطکنار هم بنشینید و حرف بزنید. فقط باید بداند که این زمان برای اوست و شمادر این دقایق هیچ کار دیگری انجام نخواهید داد.
اگر می خواهید در آینده به وجود فرزندتان افتخار کنید از همین دوران کودکی تربیت صحیح را آغاز کنید.