تربیتو پرورش صحیح فرزند مهم ترین مشغله ذهنی پدر و مادر است. با ورود نوزاد بهکانون گرم خانواده، زندگی زن و شوهر وارد مرحله تازه ای می شود. آنها ازاین به بعد فقط همسر یکدیگر نیستند؛ بلکه در برابر فرزندشان به عنوان پدر ومادر نیز وظایفی دارند.
ابراز احساسات و هیجانات، صحبت کردن دربارهمسائل و مشکلات، توانایی برقراری قوی با دیگران و... از جمله مسائل تربیتیحساس وظریفی است که والدین باید به آن توجه داشته باشند.
چنینتوانای هایی معمولا در دختران ملموس تر از پسران دیده می شود. خانواده هاییکه فرزند پسر دارند، گاه در این باره نگرانی هایی دارند.
در ادامه شما را با توصیه های تربیتی در این باره آشنا می کنیم:
با او دوست باشید : بهاو بگویید هر وقت مشکلی برایش پیش می آید به سراغ شما بیاید و به اواطمینان دهید که شما هم قبل از هر قضاوتی به حرف هایش گوش می کنید و سپس بهاو کمک می کنید. به او بگویید که برای همیشه پسر شما خواهد بود، چه رییسجمهور شود، چه کارگر، چه فقیر و چه ثروتمند.
از او یک قهرمان بسازید : پسرشما همچون الماس نتراشیده است، با صبر و استقامت، رفتارهای ناهنجار وخشونت آمیزش را از بین ببرید. یک ضرب المثل چینی می گوید که با گذر زمانبرگ درخت توت به ابریشم تبدیل می شود. تنها پدر و مادر هستند که می تواننداز پسرشان یک قهرمان بسازند یا او را به زمین بکوبند.
گاه گاهی ازپسرتان به عنوان یک قهرمان یاد کنید، چه در زمینهِ درسی، ورزشی و چه درکارهای روزمره. یادش بدهید اعتماد به نفس داشته باشد. بعضی وقت ها اجازهبدهید با دوستانش رقابت کند؛ البته باید مراقب دوستانش باشید.
بیشتر وقت تان را با او بگذرانید: پدرهمیشه مشغول کار و پول درآوردن است و فکر می کند تمام وظایفش را نسبت بهخانواده انجام داده است. مادر هم تمام وقتش را با دوستان و در مهمانی هایمختلف می گذراند و فکر می کند این ارتباط های اجتماعی برای خانواده خیلیمفید است.
بیشتر وقت تان را به پسرتان اختصاص دید، به او و هر چیزیکه به او مربوط می شود. اجازه بدهید هر چه در قلبش هست به شما بگوید. کمترحرف بزنید و بیشتر گوش بدهید. مجبور نیستید مدرک دانشگاهی داشته باشید،مجبور نیستید تئوری نسبیت انیشتین را بدانید، شما فقط به قلبی پُر از محبتنیاز دارید.
به او کمک کنید تا احساساتش را بروز دهد: مامانها معمولا بیشتر با دخترانشان صحبت می کنند. در نتیجه، به طورکلی پسرهادیرتر صحبت کردن را یاد می گیرند و قدرت کلامی پایین تری از دخترها دارند.
آنهادوست دارند که احساسات را در دل خود نگه دارند. درمواقع ناراحتی، دختر بچهها گریه می کنند و پسرها دعوا و کتک کاری را انتخاب می کنند. باید او رااز سنین خیلی پایین تشویق کرد که درمورد هیجانات درونی صحبت کند، از سکوت وخاموشی بیرون بیاید و عکس العملش را با سخن گفتن نشان دهد.
بهپسرتان فشار نیاورید که کار و حرفهِ شما را دنبال کند، و به خودتان وابستهو متکی اَش نکنید. بگذارید مدتی از شما دور شود و کارهای مختلف را امتحانکند. سپس بگذارید راهش را خودش انتخاب کند
بیش از حد از او انتقاد نکنید: پسرکوچولوی شما دربرابر انتقادها بسیار حساس است؛ خصوصا در مورد مسائلی که بهرفتارش مربوط می شود. کارهای نادرست و بد را به او خاطر نشان نمایید اماافراطی رفتار نکنید. به عنوان مثال در تربیت او ازگفتن جملاتی مانند " خواهر کوچولوی تو هیچ وقت از این کارها نمی کند! تو مامان را کلافه و خجالتزده می کنی..." بپرهیزید. کتک زدن و فریاد کشیدن باعث می شود پسرتان احساسحقارت و ضعف کند و لجوج تر شود. سعی کنید با آرامش با او صحبت کنید. اگراحساس کردید از دست او عصبانی هستید، خودتان را کنترل کنید، از اتاقش بیرونبیایید و کمی قدم بزنید. از همه مهم تر، بار خواسته های غیر واقعی خودتانرا روی دوش او نگذارید. بچه ها دوست دارند بیش از آن که مورد انتقاد قرارگیرند الگو و نمونه باشند.
به او اجازه دهید خودش راهش را انتخاب کند : بهپسرتان فشار نیاورید که کار و حرفهِ شما را دنبال کند، و به خودتان وابستهو متکی اَش نکنید. بگذارید مدتی از شما دور شود و کارهای مختلف را امتحانکند. سپس بگذارید راهش را خودش انتخاب کند.
اشتباهات او را ببخشید : اکثرپدرها دوست دارند پسرشان کار آن ها را ادامه دهد اما پسرها هرگز نمی فهمندسهم آن ها در این فداکاری چیست. مراقبش باشید اما نظرتان را بر او تحمیلنکنید. اگر از او بخواهید تنها خواسته های شما را برآورده کند به غیر ازانزواطلبی چیزی عایدش نمی شود. اجازه دهید اشتباه کند و از اشتباهش درسبگیرد.
احساس مسوولیت پذیری را به او بیاموزید: ازهمان دوران کودکی اَش مسوولیت های کوچکی مثل مرتب کردن اتاقش، اسباب بازیها و کتاب هایش را به او محول کنید. به او یاد بدهید از انجام کارهایی کهبه او محول شده خجالت نکشد.
از زمان تولد تا 8 سالگی -صد ماه اول- باید 4 کار را به او یاد بدهید:
1) محبت کردن
2) نظم و انضباط
3) احترام گذاشتن
4) سازگاری
واز 8 سالگی به بعد -صد ماه دوم- است که باید معنی پول را به او آموزشبدهید. زودتر از 8 سالگی، چنین آموزش هایی برایش بی معنی ست و بعد از 16سالگی هم فایده ای ندارد.
او را در معرض شرایط سخت مختلف زندگی قرار دهید : بگذاریدبا دوستانش به سفرهای کوتاه برود و علایقش را دنبال کند. بگذارید خودشباشد، او را تحت فشار نگذارید، صبور باشید. تنها چیزی که او نیاز دارد زماناست و تنها شما هستید که می توانید این فرصت را به او بدهید.
به او یاد دهید شکست را بپذیرد و از پیروزی لذت ببرد: بهاو یاد بدهید که چه در پیروزی و چه، در شکست مودب و مهربان باشد. به اوبگویید که همیشه پیروزی مهم نیست بلکه جرات شرکت در مسابقه هم اهمیت دارد.
زبان مناسب را انتخاب کنید: " مردان مریخی، زنان ونوسی" شاید همه ما این عبارت را شنیده ایم و حتماگوینده آن دلیل روشنی برای این ادعا دارد. در اصول تربیتی مسلما شیوهرفتاری با هر جنس متفاوت است. وقتی با پسرها صحبت می کنید، جملات واضح،روشن، منطقی و به دور از هر توضیح اضافی وحاشیه را انتخاب کنید.
نیمه دیگرشخصیت او را نیز درنظر بگیرید: بهاو بیاموزید که در لباس پوشیدن مرتب باشد و رنگ ها را با هم ست کند، بهآرایش موهایش برسد، مراقب سلامت و ظاهر خود باشد ... اینها مسائلی است کهشاید همه پدران به آن توجه نداشته باشند. چنین شرایطی برای او بسیار مفیداست؛ چرا که او بعدا مردی خواهد شد و به این ترتیب می تواند نظر دیگران رابه خود جلب کند. از اینکه احساس " زنانه" پیدا کند نترسید. احساس مرد بودناز والد هم جنس خودش به او منتقل می شود.
محدودیت وضع کنید: ازآنجا که مادر جذابیت و شیفتگی بیشتری برای پسرش دارد و به علاوه اینکه نمیتواند خیلی با او صمیمی باشد، برقراری ارتباط این دو، پیچیدگی های خاصیدارد. اما به هر حال، اعمال برخی محدودیت ها لازم و غیر قابل اجتناب است.
بدانیدهر پسری استعدادهای نهفته ای دارد که شاید دیگری نداشته باشد. با اینمقایسه کردن ها باعث می شوید پسرتان اعتماد به نفس اش را از دست بدهد
خودتان را به جای او بگذارید : هرگز از پسرتان انتظار قدردانی و تشکر نداشته باشید و در صورتی که پسرتان از شما تشکر کرد رفتاری دوستانه با او داشته باشید.
موقعیت و شرایط پسرتان را با ربع قرن پیش و جوانی خودتان مقایسه نکنید، همه چیز تغییر کرده است.
درمقابل رفتار های پرتان باحوصله باشید. او خیلی باهوش تر و عاقل تر از آنچیزی ست که شما فکر می کنید. بهتر است منصف باشید و خودتان را جای پسرتانبگذارید و بفهمید نیازها و احساسات او با شما خیلی فرق دارد. بدون این کهمنتظر جوابی از طرف او باشید نیازهایش را برآورده کنید.
او را با دیگران مقایسه نکنید : بدانیدهر پسری استعدادهای نهفته ای دارد که شاید دیگری نداشته باشد. با اینمقایسه کردن ها باعث می شوید پسرتان اعتماد به نفس اش را از دست بدهد.
او را لوس بار نیاورید : مراقبتهای بیش از حد ممکن است مانع از این شود که او خود تجربه به دست آورد ونسبت به شرایط پیرامونش بینش صحیحی داشته باشد. اجازه بدهید پسرتان مستقلشود. دوست دارید تمام چیزهای خوب دنیا را به پسرتان بدهید اما گاهی وقت هانمی توانید. به خاطر بسپارید که بعضی مواقع از کلمه "نه" هم استفاده کنید.