یک آسیب‌شناس حوزه نوجوانان و جوانان، گفت: شرمساری، حفظ آبرو و انکار باعث شیوع فرهنگ سکوت شده است و کودکان هنگامی که مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند، نمی‌توانند با والدین خود در این زمینه صحبت کنند و بزرگسالان نیز به این آگاهی دست نیافته‌اند که درباره خطر خشونت جنسی با فرزندان خود گفت‌وگو کنند.
به گزارش خبرنگارسرویس «زنان» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)،دکتر منصور مقاره‌عابد در نشست (نقش والدین در پیشگیری از آسیب‌های نوجوانان با محوریت فیلم «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند»)، افزود: بر اساس گزارشی، حدود 74 درصد از کودکان نگهداری شده درکانون اصلاح و تربیت مورد خشونت والدین قرار گرفته و بخش زیادی از آنان نیز سوءاستفاده جنسی را تجربه کرده‌اند.
وی با اشاره به فیلم «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» اظهار کرد: پوران درخشنده با جسارت به موضوع تجاوز جنسی به کودکان پرداخت؛ البته در این فیلم حوادث پشت سر هم اتفاق می‌افتد و کمتر به شخصیت‌ها نزدیک می‌شویم و به سرعت قصه اصلی آغاز می‌شود و با نگاه جامعه‌شناسی، روانشناسی و حقوقی موضوع فیلم مورد بررسی قرار می‌گیرد.
مقاره‌عابد در ادامه گفت: در فیلم «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» می‌بینیم که دختر پیش از آنکه به چوبه دار سپرده شود، در زمان کودکی و با مورد تجاوز قرار گرفتن قصاص شده است و ما در سکانس پایانی با شیرین در زمان کودکی او خداحافظی می‌کنیم.
این آسیب‌شناس حوزه نوجوانان و جوانان با بیان اینکه انکار یک پدیده فراملی است، اظهار کرد: در کشورهای آسیای شرقی مانند چین نیز شاهد این فرهنگ هستیم. این در حالی است که در کشورهایی مانند آفریقای جنوبی به صورت علنی به کودکان آموزش‌هایی داده می‌شود، اما در ایران به علت کم بودن میزان آموزش، والدین نمی‌دانند چگونه با موضوع خشونت جنسی علیه فرزندانشان برخورد کنند.
وی افزود: بر اساس آمار سازمان ملل معمولا کودکان از سوی محارم و نزدیکان مورد تعرض قرار می‌گیرند و پیگیری قضایی و قانونی در این زمینه به جایی نرسیده است.
آیا بی‌توجهی نیز باید جزو آزارهای کودکان قرار گیرد؟
مقاره‌عابد با بیان اینکه کودکان فی نفسه دارای حق هستند، اظهار کرد: در ایران تعریف درستی برای کودک آزاری نشده است و این پرسش مطرح است که آیا بی‌توجهی نیز باید جزو آزارهای کودکان قرار گیرد؟
این آسیب‌شناس حوزه نوجوانان و جوانان افزود: بر اساس تخمین سازمان جهانی بهداشت در جهان 150 میلیون دختر و 73 میلیون پسر تجاوزبه عنف و سایر خشونت‌های جنسی را تجربه کرده‌اند.
در برنامه پنجم توسعه اسمی از کودک برده نشده است
وی درباره پرداختن به کودکان در برنامه پنجم توسعه، اظهار کرد: در این برنامه اسم کودک وجود ندارد و تنها از خانواده نام برده شده است. هر چند که کودک جزئی از خانواده است، ولی امکان پرداخت به آن نیز وجود داشت.
مقاره‌عابد با اشاره به فیلم «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» اظهار کرد: این فیلم اگرچه هیجانی است، اما در آن تعمق نیز وجود دارد و یک واقعه کالبد شکافی می‌شود و این نشان‌دهنده وجود درد پنهان تجاوزجنسی به کودکان در جوامع است.
این آسیب‌شناس حوزه نوجوانان و جوانان با اشاره به روند اشتباه برخورد با پدیده «تجاوز جنسی به کودکان» که از قربانی چندین بار خواسته می‌شود تا درباره چگونگی مورد تجاوز قرار گرفتن توضیح دهد و باید به پزشکی قانونی مراجعه کنند، خواستار اصلاح آن شد و گفت: باید ابتدا به قربانی آرامش داده شود.
وی در خاتمه تصریح کرد: رابطه والدین با هم شاخص تربیت فرزندان است و بارعاطفی خانواده به دوش مادر است. هر چند که بر اساس قانون مدنی، پدر رییس خانواده محسوب می‌شود، اما در مجموع هر چقدر عاطفه در خانواده‌ها حاکم شود، مصونیت کودکان افزایش می‌یابد.