مهدی تهرانی دوست در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان فارس، اظهار داشت: تک فرزندی مسئله‌ای است که به خودی خود به عنوان یک مشکل تلقی نمی‌شود. مطالعات مختلفی که در تک فرزندها صورت گرفته مشکلات رفتاری خاصی را نشان نداده است بلکه آنچه در تک فرزندی مورد توجه است شرایطی است که پدر و مادر برای فرزند ایجاد می‌کنند.
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: خانواده‌هایی که یک فرزند دارند شرایط ویژه‌ای برای فرزند خود مهیا می‌کنند و تمام پتانسیل و ظرفیت خود را برای همان یک فرزند در نظر می‌گیرند؛ توجه بیشتر، امکانات بیشتر و طبیعتاً شرایط تربیتی و تحصیلی مناسب‌تر از جمله مزایای تک فرزند بودن است.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان ادامه داد: در عین حال اگر این حمایت‌ها از طرف پدر و مادر بیش از حد معمول باشد و حد افراطی پیدا کند می‌تواند هم برای خانواده و هم کودک مشکل‌آفرین باشد.
تهرانی دوست با بیان این مطلب که خانواده هایی که یک فرزند دارند، نگرانی‌های بیشتری در قبال فرزند خود داشته و این نگرانی را به فرزند خود انتقال می‌دهد و در افزایش اضطراب کودک نقش دارند؛ گفت: گاهی والدینی که تک فرزند دارند سعی می‌کنند که تمام کارها را خود انجام دهند و به این ترتیب مهارت کودک کمتر می‌شود.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان تأکید کرد: این بدان معنا نیست که هر تک فرزندی این مشکلات را دارد یا از مهارت کمتری برخوردار است بلکه شرایط تک فرزند بستگی به شرایط فرزند‌پروری دارد.
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: خانواده‌هایی که تک فرزند دارند باید به این نکات توجه کنند که حمایت بیش از حد از کودک خود نداشته باشند و نگرانی‌هایشان نیز بیش از حد معمول نباشد و در عین حال سعی کنند که کودکشان، تعاملات اجتماعی بیشتری با همسالان خود داشته باشد.
تهرانی دوست با بیان این مطلب که تک فرزندی به خودی خود باعث مشکل هیجانی و رفتاری نخواهد شد افزود: خانواده‌ها علاوه بر حمایت‌هایی که از کودک می‌کنند باید برای تربیت مناسب‌تر کودک خود از نظر تعاملات اجتماعی قدم بردارند و سعی کنند فرزندشان با بچه‌های دیگر ارتباط داشته باشد و این گونه نباشد که تک فرزندها فقط با بزرگترها بزرگ شوند.