شیوا فرجی در گفت‌و‌گو با خبرنگار بهداشت و درمان فارس در مورد عادت‌های غذایی کودکان اظهار داشت: عادت‌های غذایی ذاتی نیستند و ما آنها را به کودکانمان می‌آموزیم و ممکن است این عادت‌ها تا بزرگسالی و آخر عمر همراه فرد باقی بمانند.
وی ادامه داد: طی سالهای اخیر به دلیل زندگی شهرنشینی و مشغولیت‌ها، مردم کمتر از غذای تازه استفاده می‌کنند و رو به غذاهای بسته‌بندی و فریز شده آورده‌اند و با اینکه بسیاری از والدین می‌دانند که باید به کودک غذای تازه بدهند ولی به دلایل مختلف راه آسان‌تر را انتخاب می‌کنند و یخچال‌های خانه‌ها را از انواع غداهای کنسروی و آماده پر می‌کنیم.
فرجی با اشاره به اینکه خوردن یا نخوردن برخی غذاها همواره دغدغه والدین است افزود: نمی‌توان به طور صد در صد گفت تمام شیرینی‌جات و غذای آماده را می‌توان کنار گذاشت چون هر چقدر هم که کودک را از نظر رژیم غذایی سالم در خانه محدود کنیم باز محیط بیرون روی او تاثیر می‌گذارد و در کنار غذای سالم گاهی می‌توان از شیرینی و چیپس و پفک خورد اما به مقدار کنترل شده و متناسب.
طعم و مزه غذا را باید به کودک آموخت
وی با اشاره به اینکه باید زمانی هم را به آموزش طعم و مزه غذاها به کودک اختصاص دهیم افزود: برخی کودکان هنگام غذا خوردن آرام و قرار ندارند و نمی‌توانید یکجا بنشینند که در این بین می‌توان به کودک اجازه دارد یکی دوباره جابه‌جا شود ولی در عین حال با تشویق و زبان آرام به او آموزش دهیم که تا پایان غذا از جایش بلند نشود. البته استفاده از مواد غذایی متنوع رنگی با فرم‌های جذاب می‌توان در جذب کودک بر غذا خوردن کمک کند.
10 تا 12 بار برای تغییر ذائقه غذایی کودک باید تلاش کرد
عضو انجمن تغذیه گفت: برای مادران گاهی اینکه بخواهند برای کودک خود غذای جدا از سفره دیگر اعضای خانواده درست کنند مشکل است به ویژه مادران شاغل، ولی نباید فراموش کرد که برای 10 تا 12 بار تلاش لازم است تا کودکان به خوردن یک غذا علاقمند شوند. مقداری غذای جدید را باید در بشقاب کودک ریخت ولی نباید برای خوردن غذا به او اصرار کرد و اگر از غذا خوشش نیامد هیچ بحثی با او نکنید.
به گفته این متخصص تغذیه می‌توان پس از یک هفته فاصله دوباره این کار را تکرار کرد و پس از مدتی حداقل اتفاقی که می‌افتد این است که کودک یکبار غذا را می‌چشد.
فرجی تاکید کرد: هیچ گاه نباید غذای خاصی را برای تشویق یا تنبیه کودکان پیشنهاد کرد. مثلا اینکه به کودک بگوئیم اگر فلان کار را انجام دهی فلان غذای مورد علاقه‌ات را درست می‌کنم یا فلان غذا را درست نمی‌کنم بلکه بدون پیشگیری برای تشویق و پس از این به یک کار مثبت برای از غذای مورد علاقه‌اش را درست کنید یا او را به رستوران ببرید.