یک کارشناس روانشناسی گفت: شبادراری که
اغلب در پسرها شایع است، میتواند
ناشی از ترس و یا درگیری میان والدین و فرزند باشد.
اعظم نوری در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری
دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه زنجان، با بیان این مطلب، اظهار کرد: شبادراری
مرحلهای عادی
در مسیر کنترل مثانه است و کودکان معمولاً این سیر را در حدود دو سالگی آغاز میکنند، اما در مورد
برخی از بچهها ممکن
است این یادگیری تا سن شش سالگی به طول انجامد. در طول این دوره اغلب بچهها، گهگاه شبادراری
دارند و این مسئله کاملاً طبیعی است.
این روانشناس ادامه داد: کودکی که هر شب
بستر خود را خیس میکند درمییابد که تعویض هر
روزه ملافهها برای
والدینش امری دشوار است، بنابراین شبادراری یکی از راههای نشان دادن کنترل بر روی والدین باشد. باید در نظر
داشته باشیم، دورهای که طی
آن کودک میتواند
تشخیص دهد مثانهاش پر
است، بین 18 ماهگی تا دو سال و نیمهگی است و به تدریج بچهها یاد میگیرند مثانهشان را در مدت زمان طولانیتری کنترل کنند.
وی همچنین افزود: مراحلی که کودک برای آموختن
راه رفتن سپری میکند مشابه مراحلی است که در یادگیری کنترل مثانه وجود دارد،
بنابراین همان طور که با کودک حین زمین خوردن برای آموختن راه رفتن نمیتوان بداخلاقی کرد،
شبادراری و کنترل آن نیز نیاز به گذر زمان و کنترل مثانه دارد.
نوری در ادامه تصریح کرد: البته نادیده گرفتن
شبادراری به هیچ وجه توصیه نمیشود. شبادراری به طور جدی میتواند اعتماد به نفس
کودک را کاهش دهد و در واقع کودکانی که بستر خود را خیس میکنند، از مشکل خود خبر دارند و از این بابت خشنود نیستند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: برای اینکه این
مسئله را به حداقل کاهش دهیم راههای زیادی وجود دارد. از آن جایی که شبادراری معمولاً بر
اثر تنش ایجاد میشود، باید والدین تا آنجایی که امکان دارد از شدت آنها در منزل بکاهند و
با واگویه قصههای
آرامشبخش و شاد هنگام خواب، فرزندانشان را با خاطری آرام به رختخواب بفرستند.