(11،91/09/06/محرم/1434)
1. شراب هیئت
از مجلس برگشته بود، خسته. به نظر خودش منبر خوبی شده بود.معروف بود و محبوب مردم. نزدیک خونه که رسید دید گوشه کوچه چند تا بچه خیمه ای زدند،سیاه.تا چشمشون به حاج آقا افتاد دویدند جلو. حاج آقا روضه برامون میخونی؟
خسته ام
تو رو خدا،فقط چند دقیقه!
باشه ولی فقط چند دقیقه!!!
هورااااا امد تو چادر و یه نگاه کرد، منبری ندید، صندلی هم! گفت: منبر، صندلی، چیزی؟
بچه ها گفتند : الان مياريم، چندلحظه بيشتر طول نكشيد كه يه پيت حلبي آوردند.به ناچار رو همون پيت حلبي نشست و مختصر روضه‌اي خوند، اما گريه شديد بچه‌ها يه كمي براش عجيب بود.به محض اينكه روضه تموم شد بچه‌اي با يه سيني چاي وارد خيمه شد. اول جلوي حاج آقا اومد و تعارف كرد. چايي رو كه برداشت با خودش گفت اينها بچه‌اند معلوم نيست ملاحظه نجس و پاكي رو مي‌كنند يا نه!!! و چايي رو طوري كه كسي نفهمه از زير چادر ريخت بيرون. حالا ديگه رسيده بود خونه، آروم آروم خواب بهش غلبه كرد، تو عالم خواب بي‌بي حضرت زهرا رو ديد، اما خانم از دستش ناراحت بود، خانم بهش گفت: چايي رو كه ريختي بيرون خودم برات ريخته بودم!!!!!!!
حالا شده بود منبري ثابت اون خيمه!!
كربلا كعبه دلهاست خدا مي‌داند
ديدنش آرزوي ماست خدا مي‌داند
اولين مستمع مجلس پر فيض حسين
مادرش حضرت زهراست خدا مي‌داند