دروغي که هرگز و در هيچ شرايطي نبايد به بچه‌ها گفت!

هر نوع دروغي اثرات منفي در کودکان ايجاد مي‌کند اما برخي از اين دروغ‌ها مانند بمب عمل مي‌کنند. ما در جايگاه والدين مهمترين الگوي فرزندان‌مان هستيم بنابراين بايد از هر نوع دروغي بپرهيزيم. حتي اگر اصرارهاي بي‌امان آنها ما را وادار کند حرفي بزنيم که مي‌دانيم بعدا به آن عمل نخواهيم کرد
همه ما با وجود اينکه مي‌دانيم دروغ گفتن کار درستي نيست و تلاش مي‌کنيم از آن بپرهيزيم اما گاهي در برابر اصرارهاي بي‌امان کودکان به دروغ متوسل مي‌شويم تا شرايط را کنترل کنيم. شايد در برخي موارد اين کار اجتناب‌ناپذير باشد اما مشکل اين است که همين دروغ‌هاي به ظاهر ساده ممکن است به کودکان آسيب بزنند. 
 
در اين مطلب قصد داريم با عادي‌ترين و در عين حال آسيب‌رسان‌ترين دروغ‌هايي که اکثر والدين به فرزندانشان مي‌گويند بيشتر آشنا شويم.
 
والدين و دروغ‌هايي که مي‌گويند
 
زماني‌که دروغ مي‌گوييم چه اتفاقي در وجود کودکان‌مان رخ مي‌دهد؟ زماني‌که قولي مي‌دهيم و به آن عمل نمي‌کنيم چه؟ با همين کارهاي به ظاهر عادي و ساده به آنها ياد مي‌دهيم که مي‌توان دروغ گفت و مي‌توان قولي داد و سپس زير آن زد. در نهايت نيز چيزي که ارزش و اعتبار خود را از دست مي‌دهد حرف ماست. زماني‌که دروغ مي‌گوييم يا حرفي مي‌زنيم که اعتقادي به آن نداريم به فرزندان‌مان آسيب مي‌زنيم. بنابراين توصيه مي‌شود اين دروغ‌ها را به کودکان نگوييد.
 
«واقعا بچه غيرقابل تحملي هستي»
 
گاهي کودکان کارهايي مي‌کنند که از صبر و حوصله ما خارج است بنابراين به او مي‌گوييم که غيرقابل تحمل هستند در حالي‌که واقعا چنين اعتقادي نداريم. در واقع شما اين حرف را از روي عصانيت و ياس زده‌ايد. 
 
مشکل اينجاست که فرزندتان نمي‌داند چه در مغز شما مي‌گذرد و فکر مي‌کند که شما چنين حرفي زده‌ايد چون واقعا اين‌گونه است. يعني تصور مي‌کنند که واقعا غيرقابل تحمل هستند. واقعيت اين است که کودکان غيرقابل تحمل نيستند بلکه شرايط زندگي ما سخت شده و آستانه تحمل ما پايين آمده است. بنابراين اگر زماني چنين جمله‌اي از دهانتان پريد بهتر است بعد از اينکه آرامش‌تان را به دست آورديد با او صحبت کنيد. حرفتان را اصلاح کنيد تا فرزندتان با اين تصور بزرگ نشود که چون شما چنين گفتيد پس واقعيت دارد و او انسان غيرقابل تحملي است.
 
«اگر هرکاري مي‌گويم انجام ندهي غول مي‌آيد و تو را مي‌برد»
 
ما دوست داريم فرزندان‌مان بدون اعتراض و مقاومت هر کاري که به آنها مي‌گوييم انجام دهند و به اصطلاح چَشم بگويند. اما متاسفانه هميشه اوضاع به همين راحتي پيش نمي‌رود و چيزي جز ياس و نااميدي نصيب والدين نمي‌شود. بنابراين اکثر والدين براي رسيدن به خواسته‌هاي خود به گرگ، ديو، غول و غيره متوسل مي‌شوند. اما اين حرف‌ها به کودکان صدمه مي‌زند حتي آنها را به وحشت مي‌اندازد. 
 
کودکان در نهايت به اين باور مي‌رسند که اگر طبق نظر والدين‌شان رفتار نکنند آنها را دوست ندارند و به ديوها تحويل مي‌دهند. بدون شک شما دلتان نمي‌خواهد فرزندتان چنين تصوري داشته باشد پس هرگز اين دروغ را به زبان نياوريد.
 
«تو لايق بهترين‌ها هستي و از همه سرتري»
 
امروزه ما در دنياي «پرنس‌ها و پرنسس‌ها» زندگي مي‌کنيم و والديني که فرزندان خود را شاهزاده خطاب مي‌کنند و تلاش دارند با آنها مانند شاهزاده رفتار شود. درست است که فرزندان‌مان براي هر کدام ما بهانه زندگي، روشنايي خانه و بهترين هستند اما اين باعث نمي‌شود که آنها برتر و بهتر و شايسته‌تر از ديگران باشند. 
 
نبايد در کودکان توهم برتر بودن و مهمتر بودن از آنچه که هستند ايجاد کرد. ما در يک جامعه زندگي مي‌کنيم و مهم است کودکان بياموزند که مرکز توجه يا مهمترين فرد براي ديگران نيستند حتي اگر براي ما از همه مهمتر باشند. 
 
ما بايد به فرزندان‌مان ارزش انسانيت و فروتني را انتقال دهيم تا بتوانند به‌طور اجتماعي با ديگران وارد تعامل شوند و زندگي کنند. آنها بايد بدانند که لايق بهترين‌ها هستند اما به شرط آنکه با تلاش و زحمت به آن دست پيدا کنند. 
 
ما همچنين بايد به آنها بياموزيم که در زندگي بايد قدردان و شکرگزار بود تا تبديل به آدم‌هاي بي‌رحم و ظالم نشوند و همچنين بايد به آنها بياموزيم که از اشتباهات خود درس بگيرند. ما به عنوان والدين هميشه براي کمک کردن به آنها در کنارشان خواهيم بود.
 
«نمي‌گذارم آب در دلت تکان بخورد»
 
ما آنقدر عاشق فرزندان‌مان هستيم که طاقت ديدن غم و غصه‌هايشان را نداريم. به همين دليل هر کاري از دستمان برمي‌آيد انجام مي‌دهيم تا دنياي ايده‌آلي را براي آنها تصوير کنيم و از مايوس شدن‌شان جلوگيري کنيم. بنابراين به آنها قول‌هايي مي‌دهيم که هرگز عملي نمي‌شوند. 
 
اين کار برخلاف آنچه ما تصور مي‌کنيم به آنها کمکي نمي‌کند بلکه صدمه مي‌زند. علاوه‌براين چنين تلاش‌هايي باعث مي‌شوند که آنها اعتماد خود را به ما از دست بدهند چون با چشم خود مي‌بينند برخلاف آنچه که قول داده‌ايم کنترلي روي مسائل نداريم و نمي‌توانيم مانعي براي رنج و ناراحتي‌هاي احتمالي آنها شويم. 
 
اين رنج مي‌تواند شامل مرگ ناگهاني يکي از عزيزان يا افت تحصيلي و غيره باشد. بدون شک ما نمي‌خواهيم شاهد عذاب کشيدن و ناراحتي فرزندان‌مان باشيم اما نمي‌توانيم مانع حوادث و مواجهه فرزندان‌مان با اتفاقات ناگوار شويم.
 
ما بايد به آنها ياد بدهيم که زندگي اين‌گونه است: ممکن است زمين بخوريم اما بايد دوباره بلند شويم، مبارزه کنيم و موانع را پشت سر بگذاريم. با اينکار مي‌توانيم فرزندان‌مان را انعطاف‌پذير بار بياوريم. بنابراين نبايد مشکلات و موانع را از آنها پنهان کنيم بلکه بايد با آنها صادق بوده و راه و چاه را نشان‌شان دهيم.