وقتي يک زوج صاحب فرزند جديد مي شوند اين مادر است که سختي هاي دورانبارداري را تحمل مي کند و نيز مادر است که به طور دايم و منظم ارتباطي تنگاتنگ ونزديک با نوزاد برقرار مي کند. البته امروزه وظايف پدر نسبت به کودک و همسر خود باگذشته تفاوت بسيار کرده است پدر از ابتدا در هنگام تولد نوزاد در بيمارستان حضورمي‌يابد و با اشتياق و علاقمندي بر بالين همسر و فرزند خود دائماً حضور دارد وزماني که نوزاد را به خانه مي‌آورد پدر است که به همسر و کودک خود کمک مي‌کند. بيشترپدرهاي امروزي خود را جدا از زنو فرزند خود نمي‌بيند و پرستاري از کودک را فقط وظيفه مادرنمي‌دانند.
پدر و مادر هر دو از کودک پرستاري و مواظبت مي‌کنند و رفتار هر دو نيز در کودکاثر دارد رشد کودک از سالي به سال ديگر در روابط کودک و مادر تغييرات زيادي به‌وجودمي‌آورد زيرا رابطه مادر و کودک بسيار حساس و ظريف است ولي در مورد پدر چنينتغييراتي وجود نخواهد داشت؛ شايدبراي پدران برقراري اين ارتباط نزديک و خاص بانوزاد بسيار مشکل به نظر مي رسد اما در هر حال پدران بايد توجه داشته باشند کهاهميت و نقش رابطه پدر با فرزند، از اهميت ويژه اي برخوردار است. پژوهشهاي جديدنشان مي دهد رابطه صميمي و نزديک پدر با فرزندان، نقش تعيين‌کننده‌اي در کاهشمشکلات رفتاري در پسران و مشکلات رواني در دختران نوجوان دارد. پژوهشگران سوئدي ميگويند ارتباط منظم و خوب ميان کودک و پدر، احتمال بزهکاري را در کودکان خانواده‌هايکم‌درآمد کاهش داده و مهارت‌هاي شناختي مانند هوش، توانايي استدلالو رشد زبانيکودک را بهبود مي بخشد.
به باورکارشناسان، کودکاني که هم نقش پدر و هم نقش مادر در زندگي آنان پررنگ است، مشکلاترفتاري کمتري در مقايسه با کودکاني دارند که تنها با مادرانشان زندگي مي کنند
حضور فعال پدر در زندگي کودک، سطح يادگيري را در کودک افزايش مي دهد و به رشددوستي کودک با کودکاني از هر دو جنس مي انجامد.
مسلما شکل گيري يک رابطه خوب ميان پدر وفرزند از دوران نوزادي آغاز شده و تا کودکي و نوجواني و حتي جواني ادامه مي يابدلذا با توجه به اهميت دوران نوزادي، در ادامه اين يادداشت روشها و نکاتي عنوان ميشود که قادر است برقراري رابطه پدر با يک کودک تازه متولد شده کمک شايانينمايد:
وقتي همراه همسرتان در بيمارستان متنظر تولد اولين فرزندتان هستيد، اين زمان يکفرصت عالي براي ايجاد وابستگي و ارتباط با نوزادتان است. معمولا خانمها بعد اززايمان خسته هستند و ميزان خواب آنها افزايش مي يابد و در هنگام بيداري وظيفهمراقبت و نگهداري از نوزاد را بر عهده دارند. لذاشما به عنوان يک پدر سعي کنيد از هر فرصتي که برايتان پيش ميآيد نوزاد را نگه داريد، پوشک او را عوض کنيد و يا با تکان دادن نوزاد او رابخوابانيد. به اين ترتيب شما اولين قدمها براي ايجاد پيوند با کودک تان را برداشتهايد.
کودکان هنگام تولد و تا مدتها بعد از آنقادر به انجام کار چنداني نيستندبنابراين در اين مدت تنها با مراقبت کردن از آنها مي توانيد به برقراري رابطه باآنها بپردازيد. شما هر روز بيش تر از قبل به او علاقمند خواهيد شد و درست زماني کههمسرتان در حال بهبودي و بازگشت به شرايط عادي است شما فرصتي بي نظير براي ايجادپيوند با فرزندتان در اختيار داريد. در حقيقت حضور شما در کنار فرزندتان در ايندوران هم براي برقراري ارتباط با فرزندتان الزامي است و هم از نظر روحي و عاطفيبراي همسرتان لازم و دلگرم کننده است.
حتي اگر اين اولين فرزند شما هم نباشد وشما درگير فرزند يا فرزندان ديگر خود هستيد به هنگام تولد فرزند جديد حتما آنها رابه کسي بسپاريد و براي چندين ساعت در بيمارستان کنار همسر و فرزند جديدتان حضوريابيد و به پرستاري از هر دو مشغول شويد.
وقتي که نوزاد جديد را به منزل مي بريد اين فرآيند ادامه مي يابد. باز هم لازماست به همسرتان کمک کنيد. در حقيقت از طريق کمک به همسرتان قادر خواهيد بودپيوندتان با فرزند نوظهور را تقويت کنيد. هر چند در اين مرحله قادر به انجام کارهايزيادي نيستيد اما به ياد داشته باشيد که حتي انجام کارهاي ساده مانند نشستن کنارنوزادي که در حال خواب است و تنها نگاه کردن به او قادر به تقويت رابطه مذکور است.
اغلب تغذيه کودکان و انجام بسياري از کارهاي کودک به عهده مادر است. اگر فرزندشما از شير مادر تغذيه مي کند براي تغذيه اش کاري از دست شما ساخته نيست اما در عوضمي توانيدبه عنوان يک پدر هنگامي کهنيمه هاي شب نوزاد از خواب بيدار مي شود او را از جايش بلند کنيد و به مادرشبرسانيد. هر چند اين کار چندان کار خاصي به نظر نمي رسد اما به اين طريق شما همبخشي از فرآيند تغذيه محسوب خواهيد شد و خواهيد ديد که همين کار کوچک خود يک کمک وحمايت عالي خواهد بود؛ زيرا همين که حاضر شويد از رختخواب خود جدا شويد براي يکمادر بسيار دلچسب خواهد بود.
حضور فعال پدردر زندگي کودک، سطح يادگيري را در کودک افزايش مي دهد و به رشد دوستي کودک باکودکاني از هر دو جنس مي انجامد
وقتي که فرزندتان کمي بزرگتر شد شما او را سوار تاب خواهيد کرد و يا به شکمروي زمين قرار خواهيد داد. در هر وضعيت سعي کنيد با او بازي کنيد. مي توانيد تظاهربه هل دادن و يا غلتاندن او کنيد. نيازي نيست که واکنش هاي شما واقعي و يا آني باشداما در عوض به کودکتان اين فرصت را مي دهيد که شما را نگاه کند و ضمن يادگيري ازشما چهره تان را به خاطر سپرده و از بودن در کنار شما لذت ببرد.
به تدريج فرزندتان شروع به خنديدن مي کند در اين حالت با دستها و پاهاي وي بازيکنيد و ساعات خوشي را با او سپري کنيد. نسبت به واکنش هاي درست و به موقع وي حساسيتبه خرج ندهيد زيرا او چندين ماه ديگرهم قادر به انجام لبخند يا خنده واقعي نخواهدبود.
در پايان بايد عنوان کرد که ارتباط و پيوندبا يک نوزاد بسيار حايز اهميت است. بچه ها ذاتا دوست داشتني هستند. شما به عنوان والدين تازه بسيار راغب هستيد که هر چه سريع تر با کودکتان ارتباطبرقرار کنيد. يادتان باشد که نوزادان بيشتر وقت شان را در خواب سپري مي کنند و شمابراي برقراري ارتباط با آنها کارهاي محدودي مي توانيد انجام دهيد. برقراري ارتباطبا او بيش ازچند روز طول مي کشد پس در هر فرصت به وجود آمده، بخش کوچکي را انجامدهيد تا نهايتا به برقراري ارتباطي کامل و فراگير با نوزادتان منجر شود.